(70) اى پيامبر، به اسيرانى كه در دست شما هستند بگو: اگر خدا در دلهاى شما خيرى سراغ داشته باشد، بهتر از آنچه از شما گرفته شده به شما مىدهد و شما را مىآمرزد، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (71) و اگر اسيران بخواهند به تو خيانت كنند [نتيجه نمىگيرند، زيرا] پيش از اين هم به خدا خيانت كردند و [خدا تو را] بر آنان مسلّط ساخت، و خدا دانا و حكيم است. (72) همانا كسانى كه ايمان آورده و هجرت نموده و با نيروى مالى و بدنى خود در راه خدا جهاد كردهاند، و كسانى كه [مهاجران را] جاى داده و يارى كردهاند، اينان اولياى يكديگرند؛ و كسانى كه ايمان آورده و هجرت نكردهاند هيچ گونه ولايتى از آنان براى شما نيست تا اينكه هجرت كنند؛ و اگر در امر دين از شما يارى خواستند، يارى آنان برعهده شماست، مگر اينكه به زيان قومى [از كفّار] باشد كه ميان شما و آنان پيمانى برقرار است؛ و خدا به آنچه مىكنيد بيناست. (73) و كسانى كه كفر ورزيدهاند اولياى يكديگرند [و شما نبايد با آنان رابطه ولايت برقرار كنيد]. اگر اين دستور را اجرا نكنيد، در زمين فتنه و فسادى بزرگ روى خواهد داد. (74) و كسانى كه ايمان آورده و هجرت نموده و در راه خدا جهاد كردهاند، و كسانى كه [مهاجران را] جاى داده و يارى كردهاند، اينان همان مؤمنان واقعىاند. براى آنان آمرزش و عطايى ارجمند خواهد بود. (75) و كسانى كه بعدا ايمان آوردند و هجرت كردند و همراه شما جهاد نمودند، اينان از شما هستند. و خويشاوندان نسبى در كتاب خدا بعضىشان نسبت به بعضى ديگر سزاوارترند. بىگمان، خدا به هرچيزى داناست.