سوره توبه (1) [اين] اعلام عدم تعهّدى است از جانب خدا و پيامبرش نسبت به مشركانى كه شما با آنان پيمان بستهايد [و آنان پيمان را شكستهاند]. (2) [اى مشركان پيمانشكن،] اكنون چهار ماه در اين سرزمين بگرديد و بدانيد كه شما نمىتوانيد از سلطه خدا خارج شويد، و [بدانيد كه] خدا رسوا كننده كافران است. (3) و [اين] اعلامى است از جانب خدا و پيامبرش به عموم مردم در روز حجّ اكبر كه خدا و پيامبرش نسبت به مشركان [پيمانشكن] تعهّدى ندارند. پس اگر توبه كرديد براى شما بهتر است، و اگر روى گردانديد، بدانيد كه شما نمىتوانيد از سلطه خدا خارج شويد. و كسانى را كه كفر ورزيدهاند، به عذابى دردناك نويد ده. (4) مگر آن مشركانى كه با آنان پيمان بستهايد، سپس از [پيمان] شما چيزى نكاسته و از هيچكس بر ضدّ شما پشتيبانى نكردهاند؛ پس پيمانشان را براى آنان تا پايان مدّتشان تمام كنيد. به يقين، خدا تقواپيشگان را دوست مىدارد. (5) پس هنگامى كه آن چهار ماه حرام به پايان رسيد، اين مشركان [پيمانشكن] را هرجا يافتيد بكشيد، و دستگيرشان كنيد و آنان را به محاصره درآوريد، و در هر كمينگاهى براى [شكار] آنان بنشينيد. پس اگر توبه كردند و نماز را برپا داشتند و زكات دادند آزادشان بگذاريد. بىترديد، خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (6) و اگر يكى از اين مشركان [پيمانشكن] به تو پناه آورد پناهش ده، تا كلام خدا را بشنود [و در آن بينديشد]؛ آنگاه او را به مكان امنش برسان. اين بدان سبب است كه آنان قومى نادانند.