(100) و پيشگامان نخستين از مهاجران و انصار، و كسانى كه با نيكوكارى از آنان پيروى كردهاند، خدا از آنان خشنود است و آنان نيز از او خشنودند، و براى آنان بوستانهايى آماده كرده است كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است، و براى هميشه جاودانه در آنها خواهند ماند. اين است آن كاميابى بزرگ. (101) و بعضى از باديهنشينانى كه اطراف شما هستند، منافقند، و از اهل مدينه نيز گروهى بر نفاق خوگرفتهاند. تو آنان را نمىشناسى، ما آنان را مىشناسيم. به زودى آنان را مكرّر عذاب خواهيم كرد، سپس به سوى عذابى بزرگ بازگردانده مىشوند. (102) و گروهى ديگر هستند كه به گناهان خود اعتراف كرده و كار شايسته را با كار بد درآميختهاند. اميد است خدا توبه آنان را بپذيرد. به يقين، خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (103) از اموالشان صدقهاى بگير تا بدين وسيله آنان را پاك سازى و رشدشان دهى، و براى آنان دعا كن، زيرا دعاى تو برايشان موجب آرامش است، و خدا شنوا و داناست. (104) آيا ندانستهاند كه تنها خداست كه توبه را از بندگانش مىپذيرد و صدقات را مىگيرد، و خداست كه بسيار توبهپذير و مهربان است؟ (105) و بگو: [هرچه مىخواهيد] عمل كنيد، كه به زودى خدا و پيامبر او و مؤمنان عمل شما را خواهند ديد، و به زودى به سوى داناى نهان و آشكار بازگردانده مىشويد، و شما را از آنچه مىكرديد با خبر خواهد ساخت. (106) و گروهى ديگر هستند كه به امر خدا واگذار شدهاند؛ يا عذابشان مىكند و يا توبهشان را مىپذيرد؛ و خدا دانا و حكيم است.