(34) بگو: آيا از شريكان (معبودان) شما كسى هست كه آفرينش را آغاز كند و سپس آن را باز گرداند؟ بگو: خدا آفرينش را آغاز مىكند و سپس آن را باز مىگرداند. پس چگونه [از حق] منحرف مىشويد؟ (35) بگو: آيا از شريكان شما كسى هست كه به سوى حق هدايت كند؟ بگو: خدا به سوى حق هدايت مىكند. پس آيا كسى كه به سوى حق هدايت مىكند سزاوارتر است از او پيروى شود يا كسى كه راه نمىيابد مگر اينكه راهنمايى شود؟ شما را چه شده است، چگونه حكم مىكنيد؟ (36) و بيشترشان جز از پندارى [موهوم] پيروى نمىكنند. بىترديد، پندار، [انسان را] به هيچ وجه از حق بىنياز نمىكند. قطعا خدا به آنچه مىكنند داناست. (37) و چنان نيست كه اين قرآن [با اين درجه از بلاغت و اعجاز] از جانب غير خدا و افترا باشد، بلكه كتابهاى پيش از خود را تصديق مىكند و اين كتابها را شرح مىدهد. هيچ شكّى در آن نيست و از سوى پروردگار جهانيان [نازل شده] است. (38) آيا مىگويند: [محمّد] آن را به دروغ بافته است؟ بگو: اگر راست مىگوييد، سورهاى مانند آن بياوريد، و هركه را توانستيد، جز خدا [به كمك] فرا خوانيد. (39) [نه چنين است،] بلكه چيزى را تكذيب كردند كه به دانش آن احاطه نيافتهاند و هنوز تأويلش به آنان نرسيده است. كسانى كه پيش از آنان بودند [نيز] همين گونه [انبيا را] تكذيب كردند. پس بنگر كه سرانجام ستمكاران چگونه بود؟ (40) و بعضى از آنان به قرآن ايمان مىآورند و بعضى به آن ايمان نمىآورند، و پروردگار تو به [حال] تباهكاران داناتر است. (41) و اگر تو را دروغگو شمردند، بگو: عمل من براى من است و عمل شما براى شما. شما از آنچه من مىكنم بركناريد، و من از آنچه شما مىكنيد بركنارم. (42) و بعضى از آنان به تو گوش مىدهند [امّا نه با گوش دل]. آيا تو مىتوانى به كران بشنوانى، هرچند عقل خود را به كار نگيرند؟