(19) پس آيا كسى كه مىداند آنچه از جانب پروردگارت بر تو نازل شده حق است، مانند كسى است كه كوردل است؟ تنها خردمندان متذكّر مىشوند. (20) همانان كه به عهد خدا وفا مىكنند و پيمانشان را نمىشكنند. (21) و آنان كه آنچه را خدا به پيوستنش فرمان داده است مىپيوندند و از پروردگارشان مىترسند و از سختى حساب [قيامت] بيم دارند. (22) و آنان كه براى طلب خشنودى پروردگارشان صبر پيشه ساختند و نماز برپا داشتند و از آنچه به آنان عطا كرديم، در نهان و آشكار انفاق كردند، و بدى را با نيكى دفع مىكنند. اينانند كه فرجام [نيكوى] اين سراى را خواهند داشت. (23) [همان] باغهاى دايمى كه آنان و پدران و همسران و فرزندان شايستهشان وارد آنها مىشوند، و فرشتگان از هر درى بر آنان درمىآيند، (24) [و مىگويند:] سلام بر شما به پاداش اينكه صبر كرديد. پس چه خوب است عاقبت [نيكوى] اين سراى! (25) و كسانى كه عهد خدا را پس از محكم كردن آن مىشكنند و آنچه را خدا به پيوستن آن فرمان داده است مىگسلند و در زمين به فساد مىپردازند، اينانند كه نصيبشان لعنت است و برايشان بدى آن سراى خواهد بود. (26) خداست كه عطايش را براى هركه بخواهد توسعه مىدهد و [يا] تنگ مىگرداند؛ ولى [كافران] به زندگى دنيا خشنودند، درحالىكه زندگى دنيا در مقايسه با آخرت جز بهرهاى اندك نيست. (27) و كسانى كه كفر ورزيدهاند مىگويند: چرا از جانب پروردگارش معجزهاى بر او نازل نشده است؟ بگو: بىترديد، خدا هركس را بخواهد گمراه مىسازد و هركس را كه [به او] بازگردد، به سوى خود هدايت مىكند. (28) همانان كه ايمان آوردهاند و دلهايشان با ياد خدا آرام مىگيرد. آگاه باشيد كه دلها فقط با ياد خدا آرامش مىيابد.