(35) وصف بهشتى كه به تقواپيشگان وعده داده شده [اين است كه] از زير [درختان] آن نهرها روان است و خوردنىهاى آن و سايهاش هميشگى است. اين است فرجام كسانى كه تقوا پيشه كردهاند، و فرجام كافران آتش [دوزخ] است. (36) و كسانى كه به آنان كتاب [آسمانى] دادهايم، از آنچه به سوى تو نازل شده است شادمان مىشوند. و از ميان احزاب كسانى هستند كه بخشى از آن را انكار مىكنند. بگو: جز اين نيست كه من فرمان يافتهام خدا را بپرستم و به او شرك نورزم. فقط به سوى او دعوت مىكنم و بازگشت من فقط به سوى اوست. (37) و بدين گونه قرآن را كه حكمتهايى به زبان عربى است نازل كرديم. و اگر پس از علمى كه براى تو حاصل شده است از هوسهايشان پيروى كنى، قطعا در برابر [كيفر] خدا هيچ ياور و بازدارندهاى نخواهى داشت. (38) و همانا ما پيامبرانى را پيش از تو فرستاديم، و براى آنان همسران و فرزندانى قرار داديم. و هيچ پيامبرى نمىتواند جز به اذن خدا معجزهاى بياورد. براى هر مدّتى حكمى مكتوب است. (39) خدا هرچه را بخواهد محو يا اثبات مىكند، و اصل نوشتهها فقط نزد اوست. (40) و اگر بخشى از آنچه را كه به آنان وعده مىدهيم به تو نشان دهيم، يا [پيش از آن] جان تو را بگيريم، جز اين نيست كه بر تو فقط رساندن [پيام] است و بر ما حساب آنان. (41) آيا [نينديشيده و] نديدهاند كه ما به سراغ زمين مىآييم و از اطراف آن مىكاهيم؟ و خداست كه حكم مىكند و حكم او را هيچ تعقيبكنندهاى نيست، و حسابرسى او سريع است. (42) و بىترديد، كسانى هم كه پيش از آنان بودند مكر كردند، ولى همه تدبيرها از آن خداست. آنچه را كه هركسى به دست مىآورد مىداند. و به زودى كافران خواهند دانست كه عاقبت [نيكوى] اين سراى از كيست.