(177) نيكى آن نيست كه روى خود را به سوى مشرق و مغرب بگردانيد، بلكه نيكى [مجسّم] كسى است كه به خدا و روز واپسين و فرشتگان و كتاب [هاى آسمانى] و پيامبران ايمان آورده، و مال خود را با اينكه آن را دوست دارد، به خويشاوندان و يتيمان و بينوايان و در راهماندگان و گدايان و در [راه آزادى] بردگان مىدهد، و نماز را برپا مىدارد، و زكات مىپردازد، و كسانى كه وقتى عهد مىبندند به عهدشان وفا مىكنند، و به ويژه كسانى كه در تنگدستى و سختى و هنگام جنگ شكيبايند. اينانند كه [در ادعاى نيك بودن] راست مىگويند، و اينانند كه تقواپيشگاناند. (178) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، در مورد كشتگان، بر شما قصاص نوشته شده است؛ آزاد در برابر آزاد، و برده در برابر برده، و زن در برابر زن. پس هركس از سوى برادرش (ولىّ مقتول)، چيزى [از حقّ قصاص] به او بخشيده شود، بايد [پرداخت ديه را] به طور شايسته دنبال كند، و آن را با خوشرفتارى به او بپردازد. اين تخفيف و رحمتى است از جانب پروردگارتان. پس هركس بعد از اين تعدّى كرد، براى او عذابى دردآور خواهد بود. (179) و براى شما- اى خردمندان- در قصاص حياتى [عظيم] است؛ [اين حكم را مقرّر كرديم،] باشد كه [از قتل] پرهيز كنيد. (180) بر شما نوشته شده است كه وقتى يكى از شما را مرگ درمىرسد، اگر مالى برجاى مىگذارد، براى پدر و مادر و خويشاوندان نزديك ترش به طور پسنديده وصيّت كند. [اين] حقّى است بر تقواپيشگان. (181) پس هركس آن را بعد از آن كه شنيده است تغيير دهد، گناهش فقط بر كسانى است كه آن را تغيير مىدهند. قطعا خدا شنوا و داناست.