(88) آنان كه كافر شدند و [ديگران را] از راه خدا بازداشتند، به سزاى آنكه فساد مىكردند، عذابى بر عذابشان مىافزاييم. (89) و [ياد كن] روزى را كه در هر امتى گواهى از خودشان بر آنان بر مىانگيزيم، و تو را [اى پيامبر،] براينان گواه مىآوريم. و اين كتاب را كه توضيحى براى همه چيز و هدايت و رحمت و مژدهاى براى اهل تسليم است، بر تو نازل كرديم. (90) همانا خدا به عدالت و احسان و انفاق بر خويشاوندان فرمان مىدهد، و از فحشا و كار ناپسند و ستمگرى نهى مىكند [و] به شما پند مىدهد، شايد متذكّر شويد. (91) و به عهد خدا آنگاه كه پيمان بستيد وفا كنيد، و قسمهاى خود را پس از محكم كردن آنها و با اينكه خدا را بر خود ضامن كردهايد نشكنيد. بىگمان خدا آنچه را انجام مىدهيد مىداند. (92) و مانند آن زنى كه رشته خود را پس از تابيدن محكم آن، به صورت پارهپاره از هم گسست نباشيد كه سوگندهايتان را [با شكستن آنها] مايه فساد در ميان خود قرار دهيد، با اين بهانه كه امّتى [از نظر امكانات] بر امّتى ديگر فزونى دارد. جز اين نيست كه خدا بدين وسيله شما را مىآزمايد، و قطعا روز قيامت آنچه را كه در آن اختلاف مىكرديد براى شما بيان خواهد كرد. (93) و اگر خدا مىخواست شما را يك امّت قرار مىداد، ولى هركه را بخواهد گمراه و هركه را بخواهد هدايت مىكند، و مسلّما از آنچه مىكرديد سؤال خواهيد شد.