(207) كاميابى [چند ساله] آنان چه سودى برايشان خواهد داشت؟ (208) و [مردم] هيچ شهرى را هلاك نكرديم مگر اينكه براى آنها اخطاركنندگانى بود. (209) تا به آنان تذكّر دهند، و ما هرگز ستمكار نبودهايم. (210) و اين [قرآن] را شياطين با خود فرود نياوردهاند. (211) و درخور آنها نيست و نمىتوانند [وحى كنند]. (212) بىترديد آنها از شنيدن [اخبار آسمان] بركنارند. (213) پس با خدا معبود ديگرى مخوان كه از عذابشدگان خواهى بود. (214) و به خويشاوندان نزديكتر خود اخطار كن. (215) و بال [رحمت] خود را براى آن مؤمنانى كه از تو پيروى مىكنند فرودآور. (216) پس اگر تو را نافرمانى كردند، بگو: من از آنچه مىكنيد بيزارم. (217) و بر آن [خداى] عزّتمند مهربان توكّل كن. (218) همان كسى كه تو را چون [به عبادت] مىايستى مىبيند. (219) و حركت تو را در ميان سجدهكنندگان [مىنگرد]. (220) به يقين، اوست كه شنوا و آگاه است. (221) آيا به شما خبر دهم كه شياطين برچه كسانى فرود مىآيند؟ (222) بر هر دروغپرداز گناهپيشهاى فرود مىآيند، (223) كه [به سخنان شياطين] گوش مىسپرند و بيشتر آنان (شياطين) دروغگويند. (224) و شاعران را گمراهان پيروى مىكنند. (225) آيا نديدهاى كه آنان در هر واديى سرگردانند. (226) و چيزهايى مىگويند كه انجام نمىدهند؟ (227) مگر كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده و خدا را بسيار ياد نموده و پس از آنكه ستم ديدهاند به دفاع برخاستهاند، و به زودى آنان كه ستم كردهاند خواهند دانست به چه بازگشتگاهى باز خواهند گشت. سوره نمل