(46) و با اهل كتاب جز به بهترين شيوه مجادله نكنيد- مگر با كسانى از آنان كه [در مجادله با شما] ستم كردهاند- و بگوييد: به آنچه به سوى ما نازل شده و [آنچه] به سوى شما فروفرستاده شده است ايمان داريم، و معبود ما و معبود شما يكى است و ما فقط تسليم او هستيم. (47) و اينگونه، اين كتاب را به سوى تو نازل كرديم. پس كسانى كه به آنان كتاب دادهايم به آن ايمان مىآورند، و برخى از اينان (- مشركان) نيز به آن ايمان مىآورند، و آيات ما را جز كافران انكار نمىكنند. (48) و تو هيچ نوشتهاى را پيش از اين نمىخواندى و آن را با دست خود نمىنوشتى، چرا كه در آن صورت اهل باطل [در درستى] آن ترديد مىكردند. (49) بلكه قرآن آياتى روشن در سينههاى كسانى است كه از معرفت برخوردار شدهاند، و آيات ما را جز ستمكاران انكار نمىكنند. (50) و گفتند: چرا بر او از جانب پروردگارش معجزاتى [همچون عصاى موسى] نازل نشده است؟ بگو: اينگونه معجزات فقط نزد خداست، و من تنها اخطاركنندهاى روشنگرم. (51) آيا [در قرآن كمبودى مىبينند و] براى آنان كافى نبوده است كه ما اين كتاب را كه پيوسته بر آنان خوانده مىشود بر تو نازل كردهايم؟ به راستى در اين [كتاب] براى مردمى كه ايمان مىآورند، رحمت و يادآورى است. (52) بگو: كافى است كه خدا ميان من و شما گواه باشد. او آنچه را كه در آسمانها و زمين است مىداند، و كسانى كه به باطل ايمان آورده و به خدا كفر ورزيدهاند، خود زيانكار خواهند بود.