(64) و اين زندگى دنيا چيزى جز سرگرمى و بازى نيست، و بىشك سراى آخرت است كه زندگى [واقعى] است. اگر اينان مىدانستند [دنيا را بر آخرت برترى نمىدادند]. (65) و [مشركان] هنگامى كه سوار كشتى مىشوند [و در معرض خطر قرار مىگيرند]، خدا را درحالىكه عقيده خود را براى او خالص ساختهاند مىخوانند، ولى آنگاه كه به سوى خشكى نجاتشان داد، يكباره به شرك روى مىآورند. (66) تا سرانجام آن نعمتى را كه به ايشان دادهايم ناسپاسى كنند و [از زندگى شركآلود خود] بهره گيرند. پس به زودى خواهند دانست [كه عاقبت شرك و ناسپاسى چيست]. (67) آيا [توجّه نكرده و] نديدهاند كه ما [وطن آنان مكّه را] حرمى امن قرار دادهايم و حال آنكه مردم از اطراف آنان ربوده مىشوند؟ آيا به باطل مىگروند و نعمت خدا را ناسپاسى مىكنند؟ (68) و كيست ستمكارتر از آنكس كه بر خدا دروغى بندد يا حق را- آنگاه كه به سوى او آيد- تكذيب كند؟ آيا در دوزخ جايگاهى براى كافران نيست؟ (69) و كسانى كه در راه ما كوشش كنند، قطعا راههاى خود را به آنان نشان مىدهيم، و خدا حتما با نيكوكاران است. سوره روم به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) الف، لام، ميم. (2) روميان مغلوب شدند، (3) در نزديكترين سرزمينشان [به مكّه]، و آنان پس از شكستشان، به زودى پيروز خواهند شد، (4) در ظرف چند سال. كار [در همه حال]، چه پيش از شكست [روميان] و چه پس از پيروزى [آنان] فقط به دست خداست، و آن روز [كه روميان پيروز شوند] مؤمنان شادمان خواهند شد، (5) به يارى خدا، او هركه را بخواهد يارى مىكند، و اوست كه عزّتمند و مهربان است.