(6) خدا [اين را] وعده داده است، و خدا وعدهاش را خلاف نمىكند، ولى بيشتر مردم نمىدانند. (7) از زندگى دنيا فقط ظاهرى را مىشناسد، و حال آنكه از آخرت غافلند. (8) آيا [تنها به دنيا فكر مىكنند و] با خود نينديشيدهاند كه خدا آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است، جز به حقّ و براى مدّتى معيّن نيافريده است؟ و راستى كه بسيارى از مردم لقاى پروردگارشان را باور ندارند. (9) آيا [سر در لاك خود فروبرده و] در زمين گردش نكردهاند تا بنگرند عاقبت كسانى كه پيش از آنان بودند چگونه بوده است؟ آنها نيرومند از اينان بودند، و زمين را زير و رو كردند و آن را بيش از آنچه اينان آباد كردند، آباد نمودند، و پيامبرانشان با دلايل روشن به سويشان آمدند، [ولى آنها را تكذيب كردند و هلاك شدند،] و چنان نبود كه خدا به آنان ستم كند، ولى آنان بودند كه به خود ستم مىكردند. (10) آنگاه بدترين فرجام، فرجام كسانى بود كه بدى كردند، بدان سبب كه آيات خدا را تكذيب نمودند و آنها را به مسخره مىگرفتند. (11) خداست كه آفرينش [انسان] را آغاز مىكند، سپس آن را تجديد مىنمايد، آنگاه [براى جزا] به سوى او بازگردانده مىشويد. (12) و روزى كه قيامت برپا شود، مجرمان نااميد و حيران مىگردند. (13) و براى آنان از ميان شريكانشان شفيعانى نيست، و شريكان خود را انكار مىكنند. (14) و روزى كه قيامت برپا شود، آن روز [مردم] از هم جدا مىشوند. (15) پس كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، آنان را در باغى [دلانگيز] شادمان مىدارند.