(12) و دو دريا مساوى نيستند؛ اين يكى شيرين و خوشكام و نوشيدنش گواراست، و آن يكى شور و تلخ است، و از هريك گوشتى تازه مىخوريد و زيورى استخراج مىكنيد كه آن را مىپوشيد؛ و كشتىها را در آن، شكافنده آب مىبينى، تا شما [در طلب معاش] از فضل او بجوييد و شايد سپاسگزارى كنيد. (13) شب را در روز فرومىبرد و روز را در شب فرومىبرد، و خورشيد و ماه را مسخّر كرده است، كه هريك براى مدّتى معيّن سير مىكنند، اين است خدا، پروردگار شما. فرمانروايى فقط براى اوست؛ و آنهايى را كه جز او [به عنوان معبود] مىخوانيد، مالك پوست هسته خرمايى هم نيستند. (14) اگر آنها را بخوانيد، خواندن شما را نمىشنوند، و اگر [به فرض محال] مىشنيدند شما را اجابت نمىكردند، و روز قيامت شرك شما را انكار مىكنند. و هيچكس مانند [خداى] آگاه تو را باخبر نمىكند. (15) اى مردم، شماييد كه به خدا نيازمنديد، و خداست كه بىنياز و ستوده است. (16) اگر بخواهد شما را از ميان مىبرد و خلقى نو پديد مىآورد. (17) و اين بر خدا دشوار نيست. (18) و هيچ گنهكارى بار گناه ديگرى را برنمىدارد؛ و اگر گرانبارى [كسى را] به برداشتن بارش فراخواند، چيزى از آن برداشته نمىشود، هرچند [دعوت شونده] خويشاوند باشد. تو فقط به كسانى مىتوانى اخطار [مؤثّر] كنى كه در نهان از پروردگارشان مىترسند و نماز برپا مىدارند. و هركس [از گناه] پاك شود، تنها به سود خود پاك مىشود؛ و بازگشت [همگان] فقط به سوى خداست.