(127) پس او را تكذيب كردند؛ در نتيجه، آنان حتما از احضار شدگان [در عذاب] خواهند بود. (128) مگر بندگان خالص خدا. (129) و براى او در ميان آيندگان [مدح و ثنا] برجاى نهاديم. (130) سلام بر الياس. (131) ما نيكوكاران را اينگونه سزا مىدهيم. (132) به يقين او از بندگان مؤمن ما بود. (133) و لوط [نيز] از فرستادگان [ما] بود. (134) آنگاه كه او و كسانش را همگى، نجات داديم. (135) مگر پيرزنى را كه در ميان باقىماندگان بود. (136) سپس ديگران را هلاك كرديم. (137) و قطعا شما صبحگاهان بر [آثار] آنان مىگذريد. (138) و [نيز] شب هنگام. پس آيا عقل خود را به كار نمىگيريد؟ (139) و يونس [نيز] از فرستادگان [ما] بود. (140) آنگاه كه به سوى آن كشتى انباشته گريخت. (141) پس در قرعهكشى شركت جست و از مغلوب شدگان گرديد. (142) و ماهى او را درحالىكه درخور ملامت بود بلعيد. (143) و اگر او [در شكم ماهى] به تسبيح نمىپرداخت، (144) تا روزى كه [خلايق] برانگيخته مىشوند در شكم ماهى مىماند. (145) پس او را درحالىكه بيمار بود به آن زمين بىگياه افكنديم. (146) و بر سر او بوته كدويى رويانديم. (147) و او را [پس از بهبودى] به سوى [جمعيّتى كه در چشم بيننده] صد هزار نفر يا بيشتر بودند فرستاديم. (148) پس ايمان آوردند و آنان را تا مدّتى بهرهمند ساختيم. (149) پس، از اينان بپرس كه آيا دختران از آن پروردگار تواند و پسران از آن ايشانند؟ (150) آيا ما فرشتگان را مؤنّث آفريدهايم و آنان شاهد بودهاند؟ (151) آگاه باش كه آنان به سبب دروغگويىشان است كه مىگويند: (152) خدا فرزند آورده است، و قطعا آنان دروغ مىگويند. (153) آيا خدا دختران را بر پسران برترى داده است؟