(11) بگو: من مأمور شدهام كه خدا را درحالىكه عبادتم را براى او خالص كردهام، بپرستم. (12) و مأمور شدهام كه نخستين كس از اهل تسليم و اطاعت باشم. (13) بگو: من اگر پروردگارم را نافرمانى كنم، از عذاب روزى بزرگ مىترسم. (14) بگو: من فقط خدا را پرستش مىكنم، درحالىكه عبادتم را براى او خالص كردهام. (15) پس شما هرچه را جز او مىخواهيد بپرستيد، بگو: بىترديد، زيانكاران كسانىاند كه سرمايه [عمر] خود و خانواده خويش را روز قيامت تباه مىبينند. هان! اين است آن زيان آشكار. (16) آنان از بالاى سرشان خيمههايى از آتش و از زير پايشان طبقاتى از آتش خواهند داشت، اين است [آن عذابى] كه خدا بندگان خود را به آن بيم مىدهد. پس اى بندگان من، از من پروا بداريد. (17) و كسانى كه از پرستش طاغوت دورى مىكنند و به سوى خدا باز مىگردند، مژده براى آنان خواهد بود. پس به بندگانم مژده ده. (18) همانان كه به سخن گوش فرامىدهند و بهترين آن را پيروى مىكنند. اينانند كه خدا هدايتشان كرده است و اينانند كه صاحبان خردند. (19) پس آيا كسى را كه وعده عذاب در حق او ثابت شده است [مىتوانى هدايت كنى]؟ آيا تو مىتوانى كسى را كه در آتش است نجات دهى؟ (20) ليكن كسانى كه از پروردگارشان پروا دارند غرفههايى خواهند داشت كه از بالاى آنها غرفههايى بنا شده و از زير آنها نهرها روان است. وعده خداست. خدا وعده خود را خلاف نمىكند. (21) آيا نديدهاى كه خدا آبى از آسمان نازل كرده و آن را به صورت چشمههايى در دل زمين راه داده، سپس به وسيله آن كشتهاى را كه رنگهاى آن مختلف است، پديد مىآورد؛ آنگاه خشك مىگردد و آن را زرد شده مىبينى، سپس خاشاكش مىكند. به راستى در اين [تحولات] براى خردمندان تذكّرى است.