(22) پس آيا كسى كه خدا سينه او را براى اسلام گشاده و در نتيجه بر نورى از جانب پروردگارش قرار دارد [همچون كسى است كه سنگدل است]؟ پس واى بر كسانى كه در اثر سنگدلى ياد خدا نمىكنند. اينان در گمراهى آشكارى هستند. (23) خدا بهترين سخن را نازل كرده است؛ كتابى كه آياتش مشابه يكديگر و مكرّر است. از [شنيدن آيات] آن، پوست بدن كسانى كه از پروردگارشان بيم دارند مىلرزد. سپس پوست و دلشان به ياد خدا آرام مىشود. اين هدايت خداست كه هركه را بخواهد به وسيله آن هدايت مىكند. و هركه را خدا گمراه كند راهنمايى براى او نخواهد بود. (24) پس آيا كسى كه روز قيامت صورت خود را در برابر آن عذاب سخت سپر مىكند [همچون كسى است كه از عذاب در امان است]؟ و به ستمكاران گفته مىشود: بچشيد آنچه را كه به دست مىآوريد. (25) كسانى كه پيش از اينان بودند [نيز پيامبران را] تكذيب كردند، پس عذاب از آن جايى كه خبر نداشتند به سراغشان آمد. (26) پس خدا رسوايى را در زندگى دنيا به آنان چشانيد، و عذاب آخرت قطعا بزرگتر است. اگر مىدانستند [طغيان نمىكردند]. (27) و بىترديد، ما در اين قرآن براى مردم هرگونه مثلى زديم، باشد كه آنان متذكّر شوند. (28) قرآنى عربى و بدون هيچگونه كژى، باشد كه تقوا پيشه كنند. (29) خدا مثلى زده است: مردى كه چند مالك ناسازگار در مالكيّت او شريك باشند [و دستورات متضاد به او بدهند] و مردى كه اختصاص به يك نفر داشته باشد [و فقط از او دستور بگيرد]، آيا اين دو در مثل يكسانند؟ ستايش از آن خداست، ولى بيشترشان نمىدانند. (30) بىترديد، تو مىميرى و آنان نيز مىميرند. (31) سپس شما روز قيامت نزد پروردگارتان به بحث و جدال خواهيد پرداخت.