(48) و كارهاى بدى كه كردهاند برايشان ظاهر مىگردد، و آنچه را كه به مسخره مىگرفتند آنان را فرومىگيرد. (49) و چون به انسان گزندى رسد ما را مىخواند، سپس چون نعمتى از جانب خود به او عطا كنيم مىگويد: اين [نعمت] فقط براساس دانشى كه داشتهام به من داده شده است. [نه،] بلكه اين آزمايشى است، ولى بيشترشان نمىدانند. (50) البته اين [سخن] را كسانى كه پيش از آنان بودند نيز گفتند، ولى آنچه به دست مىآوردند كارى برايشان نساخت. (51) پس [نتيجه] اعمال بدى كه كرده بودند به آنان رسيد و به ستمكاران آنان (كفّار مكّه) نيز به زودى [نتيجه] اعمال بدى كه كردهاند خواهد رسيد، و آنان هرگز نمىتوانند از سلطه [خدا] خارج شوند. (52) آيا [توجه نكرده و] ندانستهاند كه خدا روزى را براى هركه بخواهد توسعه مىدهد و [يا] تنگ مىكند؟ به راستى در اين [امر] براى مردمى كه ايمان دارند نشانههايى [از قدرت خدا] است. (53) بگو: اى بندگان من كه به زيان خود [در گناه] زيادهروى كردهايد، از رحمت خدا نااميد نشويد، كه خدا همه گناهان را مىآمرزد. به راستى اوست كه بسيار آمرزنده و مهربان است. (54) و به سوى پروردگارتان بازگرديد و در برابر او تسليم شويد، پيش از آنكه عذاب به سراغ شما بيايد و ديگر يارى نشويد. (55) و از بهترين كتابى كه از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل شده است پيروى كنيد، پيش از آنكه عذاب به طور ناگهانى به سراغتان بيايد درحالىكه بىخبريد. (56) تا مبادا كسى بگويد: اى افسوس كه در اطاعت خدا تقصير كردم، و راستى كه من از مسخرهكنندگان [آيات او] بودم.