(21) و به پوست خود مىگويند: چرا بر ضد ما گواهى داديد؟ مىگويند: همان خدايى كه هر چيزى را گويا كرده ما را به سخن درآورده است، و او نخستين بار شما را آفريد و فقط به سوى او بازگردانده مىشويد. (22) و شما كه [هنگام گناه] پنهان مىشديد، از ترس اين نبود كه گوش و چشمها و پوستتان بر ضدّ شما گواهى دهند، بلكه گمان مىكرديد كه خدا بسيارى از آنچه را كه مىكنيد نمىداند. (23) و اين بود گمان شما كه درباره پروردگارتان داشتيد، كه شما را به هلاكت كشيد و در نتيجه از زيانكاران شديد. (24) پس اگر صبر كنند [بىفايده است، زيرا] آتش جايگاهى براى آنان خواهد بود، و اگر [از خدا] طلب رضايت كنند مورد رضايت قرار نخواهند گرفت. (25) و براى آنان همدمانى [از شياطين] قرار داديم، پس آنچه را كه پيشرو و آنچه را كه پشتسر داشتند (همه زشتىها را) برايشان زينت دادند و وعده [عذاب] در ميان امّتهايى از جنّ و انس كه پيش از آنان درگذشتند درباره ايشان تحقق يافت. قطعا آنان زيانكار بودند. (26) و آنان كه كفر ورزيدند، گفتند: به اين قرآن گوش ندهيد و در آن لغو و ياوه بيفكنيد، باشد كه شما پيروز شويد. (27) پس حتما به آنان كه كفر ورزيدهاند [در دنيا] عذابى سخت مىچشانيم و قطعا در برابر كارهاى بدى كه انجام مىدادند [در آخرت] به آنان كيفر مىدهيم. (28) اين است كيفر دشمنان خدا، همان آتشى كه آنان در آن خانه هميشگى خواهند داشت، سزايى است در برابر اينكه آيات ما را انكار مىكردند. (29) و آنان كه كفر ورزيدند، [در جهنّم] مىگويند: پروردگارا، آن دو گروه از [شياطين] جنّ و انس را كه ما را گمراه كردند به ما نشان ده تا آنها را زير قدمهايمان قرار دهيم كه از پستترينها گردند.