(30) بىترديد، كسانى كه گفتند: پروردگار ما خداست، سپس ايستادگى كردند، [هنگام مرگ] فرشتگان بر آنان فرود مىآيند [و مىگويند:] نترسيد و غم مخوريد و مژده باد شما را به بهشتى كه به شما وعده مىدادند. (31) ما در زندگى دنيا دوستان شما بوديم و در آخرت نيز هستيم، و در بهشت هرچه دلتان بخواهد براى شما فراهم است و هرچه تمنّا كنيد در آنجا براى شما خواهد بود. (32) كه پيشكشى از جانب آمرزگارى مهربان است. (33) و كيست نيكو سخنتر از آنكس كه به سوى خدا دعوت كند و كار شايسته انجام دهد و بگويد: من [در برابر حق] از تسليم شدگانم؟ (34) و نيكى و بدى يكسان نيستند. [بدى را] با بهترين شيوه [كه نيكى است] دفع كن، كه ناگاه آنكس كه ميان تو و او دشمنى وجود دارد، گويى دوستى صميمى مىگردد. (35) و از اين شيوه جز كسانى كه صبر كردهاند برخوردار نمىشوند، و جز كسى كه بهرهاى بزرگ [از اخلاق انسانى] دارد از آن برخوردار نمىگردد. (36) و اگر وسوسهاى از شيطان به تو رسيد [كه بدى را با بدى پاسخ دهى،] به خدا پناه بر؛ به يقين، اوست كه شنوا و داناست. (37) و از نشانههاى [قدرت] او شب و روز و خورشيد و ماه است. نه براى خورشيد سجده كنيد و نه براى ماه، و براى خدايى كه آنها را آفريده است سجده كنيد اگر تنها او را مىپرستيد. (38) پس اگر [از پذيرش اين فرمان] تكبّر ورزيدند [باكى نيست، زيرا] آنان كه در پيشگاه پروردگارت هستند (فرشتگان) شب و روز او را [از هر نقصى] تنزيه مىكنند و خسته نمىشوند.