به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) كسانى كه كفر ورزيده و [مردم را] از راه خدا بازداشتهاند، [خدا] اعمالشان را تباه خواهد كرد. (2) و آنان كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند و به آنچه بر محمّد نازل شده- كه حق است و از جانب پروردگارشان است- ايمان آوردهاند، بدىهايشان را از آنان خواهد زدود و حالشان را به سامان خواهد آورد. (3) اين بدان سبب است كه آنان كه كفر ورزيدهاند از باطل پيروى كردهاند، و آنان كه ايمان آوردهاند از حق كه از جانب پروردگارشان است پيروى نمودهاند. خدا اين گونه براى مردم حالاتشان را وصف مىكند. (4) پس هنگامى كه با [سپاه] كافران روبهرو شديد آنان را گردن بزنيد، تا آنگاه كه زمينگيرشان كرديد [و اسير شدند،] بندهايشان را محكم ببنديد، تا بعدا يا با احسان [و] يا با فديه آزادشان كنيد. [اين دستور] براى اين است كه جنگ [پايان يابد و] بارهايش را بگذارد. اين است [فرمان خدا]، و اگر خدا بخواهد، خود از آنان انتقام مىگيرد، ولى [دستور جهاد داد] تا برخى از شما را به وسيله برخى ديگر بيازمايد. و كسانى كه در راه خدا كشته شدهاند، هرگز اعمالشان را تباه نمىكند. (5) به زودى آنان را [به سوى مقامات كرامت] هدايت خواهد كرد و حالشان را به سامان خواهد آورد. (6) و آنان را به بهشتى كه برايشان وصف كرده است درخواهد آورد. (7) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر خدا را يارى كنيد، او [نيز] شما را يارى مىكند و گامهايتان را استوار مىدارد. (8) و كسانى كه كفر ورزيدهاند، نگونسارى براى آنان خواهد بود و [خدا] اعمالشان را تباه خواهد ساخت. (9) اين بدان سبب است كه آنان از آنچه خدا نازل كرده است كراهت داشتند، از اينرو اعمالشان را باطل ساخته است. (10) پس آيا در زمين گردش نكردهاند تا بنگرند عاقبت كسانى كه پيش از آنان بودند چگونه بوده است؟ خدا آنان و همه چيزشان را نابود ساخت و براى كافران امثال چنين كيفرى خواهد بود. (11) اين براى آن است كه خدا ياور كسانى است كه ايمان آوردهاند و براى آن است كه كافران ياورى ندارند.