(12) بىترديد، خداوند كسانى را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، به باغهايى درمىآورد كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است، و كسانى كه كفر ورزيدهاند، [از لذتهاى دنيا] بهره مىبرند و همانگونه كه دامها مىخورند، مىخورند، و جايگاهشان آتش است. (13) و چه بسيار شهرهايى كه از شهرى كه تو را [از خود] بيرون كرد نيرومندتر بودند و ما آنها را نابود كرديم و براى آنان ياورى نبود. (14) پس آيا كسانى كه بر دليل روشنى از پروردگار خود قرار دارند، همچون كسانىاند كه كارهاى بدشان برايشان زينت داده شده و از هوسهاى خود پيروى كردهاند؟ (15) وصف بهشتى كه به تقواپيشگان وعده داده شده اين است كه در آن نهرهايى است از آبى كه بدبو شدنى نيست، و نهرهايى از شيرى كه مزهاش تغيير نكرده است، و نهرهايى از بادهاى كه براى نوشندگان لذّتآور است، و نهرهايى از عسل تصفيه شده، و براى آنان در آنجا از همه ميوهها هست، و [از همه بهتر] آمرزشى است كه از جانب پروردگارشان است. [آيا اين بهشتيان] همچون كسانىاند كه در آتش جاودانهاند و آبى داغ به آنان نوشانده مىشود كه رودههايشان را متلاشى مىكند؟ (16) و برخى از آنان كسانىاند كه به تو گوش فرا مىدهند، ولى هنگامى كه از نزد تو خارج مىشوند، [از روى ريشخند] به كسانى كه از دانش برخوردار شدهاند مىگويند: هم اكنون چه گفت؟ اينانند كسانى كه خدا بر دلهايشان مهر نهاده و از هوسهاى خود پيروى كردهاند. (17) و كسانى كه هدايت يافتهاند، [خدا] بر هدايت آنان مىافزايد و تقواى در خورشان را به آنان عطا مىكند. (18) پس آيا جز اين انتظار مىبرند كه قيامت ناگهان بر آنان دررسد؟ به راستى نشانههاى آن پديد آمده است، پس هنگامى كه به آنان دررسد، متذكّر شدن آنان چه سودى برايشان خواهد داشت؟ (19) پس بدان كه معبودى جز خدا نيست؛ و براى گناه خودت و براى مردان و زنان مؤمن طلب آمرزش كن؛ خداست كه حركت و استقرار شما را مىداند [و از همه احوال شما آگاه است].