(16) به آن باديهنشينان برجاى گذاشته شده بگو: به زودى به سوى قومى كه سخت جنگاورند دعوت مىشويد كه با آنان بجنگيد يا تسليم شوند؛ پس اگر فرمان بريد، خدا پاداشى نيكو به شما خواهد داد، و اگر روى بگردانيد- چنانكه پيشتر روى گردانديد به عذابى دردناك عذابتان مىكند. (17) بر نابينا و بر لنگ و بر بيمار گناهى نيست [كه در جهاد شركت نكنند]. و هركس خدا و پيامبر او را اطاعت كند، او را به باغهايى كه از زير [درختان] آنها نهرها روان است درمىآورد. و هركس روى بگرداند او را به عذابى دردناك عذاب مىكند. (18) به راستى خدا از مؤمنان- آنگاه كه زير آن درخت با تو بيعت مىكردند- خشنود شد و آنچه در دلهايشان بود شناخت؛ پس آرامش را بر آنان فرو فرستاد و فتحى نزديك را به آنان پاداش داد. (19) و [نيز] غنيمتهاى بسيارى كه آنها را خواهند گرفت، و خدا عزّتمند و حكيم است. (20) خداوند غنيمتهاى بسيارى را به شما وعده داده است كه آنها را خواهيد گرفت؛ پس اين [غنايم خيبر] را زودتر به شما داد و دست آن مردم را از تعرّض به شما بازداشت [تا آسيبى به شما نرسد،] و تا براى مؤمنان نشانهاى باشد [كه بدانند وعده خدا حقّ است،] و تا شما را به راهى راست هدايت كند. (21) و غنيمتهاى ديگرى كه به آنها ظفر نيافتهايد و خدا قطعا به آنها احاطه دارد، و خدا بر هر چيزى تواناست. (22) و اگر آنان كه كفر ورزيدهاند با شما جنگيده بودند، پشت [به جنگ] مىكردند، سپس يار و ياورى نمىيافتند. (23) سنّت خداست كه از پيش گذشته است، و براى سنّت خدا هرگز دگرگونى نخواهى يافت.