(24) و اوست آنكه در درون مكّه- پس از آنكه شما را بر آنان پيروز كرد- دستهاى آنان را از شما و دستهاى شما را از آنان بازداشت، و خدا به آنچه مىكنيد بيناست. (25) آنان بودند كه كفر ورزيدند و شما را از مسجد الحرام و قربانىها را كه بازداشته شده بودند از رسيدن به جايگاه خود منع كردند. و اگر مردان و زنانى مؤمن كه شما آنان را نمىشناختيد [در مكّه] نبودند كه ممكن بود ندانسته پايمالشان كنيد و از بابت آنها مكروهى به شما برسد، [اذن جنگ به شما داده مىشد، ولى چنين نشد] تا خدا هركه را بخواهد به رحمت خود درآورد. اگر مؤمنان و كافران از هم جدا بودند، كافرانشان را [با شمشير شما] به عذابى دردناك معذّب مىكرديم. (26) [بازداشتن شما از مسجد الحرام] هنگامى بود كه كافران، تعصّب [آن هم] تعصّب جاهليّت را در دلهاى خود جاى داده بودند؛ پس خدا [براى جلوگيرى از نبرد] آرامش خود را بر پيامبرش و بر مؤمنان نازل كرد، و كلمه تقوا را ملازم آنان ساخت، و آنها به آن سزاوارتر و اهل آن بودند، و خدا به هر چيزى داناست. (27) به راستى خدا آن رؤيا را براى پيامبر خود رؤياى راستين قرار داد كه: قطعا شما به خواست خدا با ايمنى به مسجد الحرام درمىآييد، در حالى كه سر خود را مىتراشيد و موى كوتاه مىكنيد و ترسى نداريد، پس خدا آنچه را كه شما نمىدانستيد دانست، و غير از اين، فتحى نزديك را [در خيبر براى شما] مقرّر كرد. (28) اوست آنكس كه پيامبر خود را همراه با هدايت و دين حق فرستاد، تا آن را بر همه اديان پيروز گرداند، و همين بس كه خدا گواه باشد.