(5) و اگر صبر مىكردند تا به سويشان بيرون شوى، برايشان بهتر بود، و خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (6) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر فاسقى براى شما خبرى مهمّ آورد، درباره آن تحقيق كنيد، مبادا ندانسته به مردمى آسيب برسانيد، آنگاه از آنچه كردهايد پشيمان شويد. (7) و بدانيد كه پيامبر خدا در ميان شماست؛ اگر در بسيارى از امور از شما اطاعت مىكرد به رنج مىافتاديد؛ ولى خدا ايمان را محبوب شما ساخت و آن را در دلهايتان زينت داد و كفر و نافرمانى و گناه را در نظرتان ناپسند گردانيد. اينانند كه ره يافتگانند. (8) [اين] به عنوان فضل و نعمتى از سوى خداست، و خدا دانا و حكيم است. (9) و اگر دو طايفه از مؤمنان با هم به جنگ پرداختند، ميان آن دو آشتى برقرار كنيد. پس اگر يكى از آن دو بر ديگرى ستم كرد، با آن گروهى كه ستم مىكند بجنگيد تا به سوى فرمان خدا بازگردد. پس اگر بازگشت، ميان آن دو به عدالت سازش دهيد و ستم را از بين ببريد. به يقين، خدا كسانى را كه ستم را از بين مىبرند دوست مىدارد. (10) جز اين نيست كه مؤمنان با هم برادرند، پس ميان برادرانتان سازش دهيد و از خدا پروا بداريد، باشد كه مورد رحمت قرار گيريد. (11) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، نبايد مردانى از شما مردان ديگر را مسخره كنند، شايد آنان از اينان بهتر باشند؛ و نبايد زنانى زنان ديگر را مسخره كنند، شايد آنان از اينان بهتر باشند؛ و از يكديگر [رويارو] عيب مگيريد و همديگر را با لقبهاى بد مخوانيد، چه نام بدى است [نام] فسق پس از تحقق ايمان! و كسانى كه [از اين گناهان] توبه نكنند آنان خود ستمكارند.