سوره قاف به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) قاف، سوگند به قرآن مجيد [كه تو پيامبرى، ولى مشركان نپذيرفتند]. (2) بلكه تعجّب كردند كه اخطاركنندهاى از خودشان برايشان آمده است؛ از اينرو كافران گفتند: اين چيزى عجيب است. (3) [و گفتند:] آيا هنگامى كه ما مرديم و خاك شديم، [دوباره زنده مىشويم]؟ اين بازگشتى دور [از باور] است. (4) قطعا ما آنچه را كه زمين از [اجساد] آنان مىكاهد مىدانيم، و نزد ماست كتابى كه ضبطكننده [هر چيزى] است. (5) بلكه حق را- آنگاه كه به سويشان- تكذيب كردند؛ از اينروى آنان در وضعى آشفته قرار دارند. (6) پس آيا به آسمان بالاى سرشان نگاه نكردهاند كه چگونه آن را بنا كرده و زينت دادهايم و هيچگونه شكافى براى آن نيست؟ (7) و زمين را گسترديم و در آن [لنگرآسا] كوههايى ثابت افكنديم و از هرگونه [روييدنى] مسرّتبخش در آن رويانديم. (8) تا براى هربنده بازگشتكننده [به سوى خدا] مايه بينش و تذكّر باشد. (9) و از آسمان، آبى بابركت نازل كرديم، پس به وسيله آن باغها و دانههاى درو كردنى رويانديم. (10) و [نيز] درختان بلند خرما كه شكوفههايى روى هم چيده دارند. (11) تا رزق بندگان باشد؛ و با آن [آب] سرزمينى را كه مرده است زنده كرديم. بيرون آمدن [از گورها نيز] همينگونه است. (12) پيش از آنان قوم نوح و اصحاب «رسّ» و ثموديان [نيز] به تكذيب پرداختند. (13) و [همچنين] عاديان و فرعون و برادران لوط، (14) و اصحاب «ايكه» و قوم «تبّع»، همه آنان پيامبران را تكذيب كردند، پس وعده عذاب من [درباره آنان] به وقوع پيوست [و همه نابود شدند]. (15) مگر ما در آفرينش اوّل ناتوان مانديم [تا از آفرينش دوباره انسان ناتوان باشيم؟ نه،] بلكه آنانند كه از آفرينش جديد در شبههاند.