(36) و چه بسيار نسلهايى را كه قوىپنجهتر از اينان بودند و [با نيروى خود] به شهرها راه گشودند، پيش از اينان هلاك كرديم. آيا [براى آنان] راه گريزى بود؟ (37) به راستى در اين [حقايق] براى كسى كه دلى [بيدار] دارد، يا با حضور قلب [به سخن حق] گوش فرامىدهد تذكرى است. (38) و همانا آسمانها و زمين و آنچه را كه ميان آن دو است در شش روز آفريديم و هيچگونه خستگى به ما نرسيد. (39) پس بر آنچه [مشركان] مىگويند صبر كن، و پيش از طلوع خورشيد و پيش از غروب آن، پروردگارت را همراه با ستايش او تنزيه كن. (40) و پارهاى از شب و پس از سجدهها نيز او را تنزيه كن. (41) و گوش به زنگ روزى باش كه منادى [قيامت] از جايى نزديك ندا مىكند. (42) روزى كه آن صيحه را به حق مىشنوند، آن روز، روز بيرون آمدن [از گورها] است. (43) ماييم كه حيات مىبخشيم و مىميرانيم، و بازگشت [همگان] فقط به سوى ماست. (44) روزى كه زمين از روى آنان مىشكافد و شتابان [به سوى محشر] روان مىشوند. اين حشرى است كه بر ما آسان است. (45) ما به آنچه [به ناروا] مىگويند داناتريم، و تو بر آنان سلطه ندارى [تا بر پذيرش حق مجبورشان كنى]، پس به وسيله قرآن به هر كسى كه از تهديد من مىترسد تذكر ده. سوره ذاريات به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) سوگند به آن بادها كه [ابرها را] چنانكه بايد جابهجا مىكنند، (2) پس بار سنگينى [از ابرها] را با خود برمىدارند، (3) و به آسانى روان مىشوند، (4) آنگاه باران را [بين سرزمينها] تقسيم مىكنند، (5) كه آنچه به شما وعده داده شده، قطعا راست است، (6) و [روز] جزا حتما تحقّق خواهد يافت.