(27) همانا كسانى كه به آخرت ايمان ندارند، فرشتگان را به نام دختران مىخوانند. (28) درحالىكه هيچ علمى به آن ندارند و جز از گمان پيروى نمىكنند، و قطعا گمان به هيچ وجه از [شناخت] حق بسنده نيست. (29) پس، از هركس كه از ياد ما روى گردانده و جز زندگى دنيا را نخواسته است اعراض كن. (30) اين است نهايت آگاهى آنان. به يقين پروردگار تو، خود به حال كسى كه از راه او منحرف شده داناتر است، و او به كسى كه هدايت يافته [نيز] داناتر است. (31) و آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است فقط از آن خداست، تا سرانجام كسانى را كه بدى كردهاند در برابر عملشان سزا دهد و به آنان كه نيكى كردهاند بهترين پاداش را عطا كند. (32) همانان كه از گناهان بزرگ و از گناهان بسيار زشت- جز گناهان اتّفاقى- دورى مىكنند. بىترديد، پروردگارت [نسبت به آنان] آمرزشى گسترده دارد. او آنگاه كه شما را از زمين پديد آورد و هنگامى كه شما در شكم مادرانتان جنين بوديد، به شما داناتر بود؛ پس خود را بىعيب نشمريد، او به تقواپيشگان داناتر است. (33) اينك به من خبر ده، آيا آن كسى كه روى گردانيد، (34) و اندكى [مال] بخشيد و دست بداشت، (35) آيا علم غيب نزد اوست كه [حقايق را] مىبيند؟ (36) آيا از آنچه در صحف موسى است باخبر نشده است؟ (37) و [نيز از آنچه در صحف] ابراهيم است؛ همان كسى كه [به عهدش] وفا كرد؛ (38) [و آن اين بود] كه هيچكس بار گناه ديگرى را برنمىدارد؛ (39) و اينكه براى انسان جز آنچه تلاش كرده است چيزى نيست؛ (40) و اينكه تلاش او به زودى [در قيامت] ديده مىشود؛ (41) آنگاه جزاى آن تلاش به كاملترين وجه به او داده مىشود؛ (42) و اينكه همه چيز فقط به پروردگارت منتهى مىشود؛ (43) و اينكه اوست كه مىخنداند و مىگرياند؛ (44) و اينكه اوست كه مىميراند و زندگى مىبخشد؛