(45) و اينكه او دو نوع نر و ماده را خلق مىكند، (46) از نطفهاى چون فروريخته شود؛ (47) و اينكه پديد آوردن جهان ديگر برعهده اوست؛ (48) و اينكه اوست كه بىنياز مىكند و سرمايهاى ماندگار مىدهد؛ (49) و اينكه اوست خداوندگار ستاره «شعرى»؛ (50) و اينكه او عاديان نخستين را هلاك كرد؛ (51) و [نيز] ثموديان را، و [كسى از آنان را] باقى نگذاشت. (52) و قوم نوح را پيشتر [نابود كرد]، زيرا آنان خود ستمكارتر و سركشتر بودند. (53) و شهرهاى واژگون شده [قوم لوط] را فروافكند. (54) پس بر آنها فروپوشانيد آنچه را فروپوشانيد. (55) پس در كدام يك از نعمتهاى پروردگارت ترديد روامىدارى؟ (56) اين [پيامبر] اخطاركنندهاى از زمره اخطاركنندگان پيشين است. (57) قيامت نزديك شده است. (58) جز خدا هيچكس آشكاركننده آن نيست. (59) پس آيا از اين سخن تعجّب مىكنيد؟ (60) و مىخنديد و گريه نمىكنيد؟ (61) و شما غافل و مغروريد. (62) پس براى خدا سجده كنيد و او را بپرستيد. سوره قمر به نام خداوند گسترده رحمت و مهربان (1) قيامت نزديك شد و ماه بشكافت. (2) و اگر معجزهاى ببينند روى برمىتابند و مىگويند: سحرى هميشگى است. (3) و به تكذيب پرداختند و از هوسهاى خود پيروى كردند، ولى هر چيزى [سرانجام در جاى خود] قرار خواهد گرفت. (4) و قطعا از خبرهاى مهم، آنچه باعث دست برداشتن [از كفر] است به آنان رسيده است. (5) حكمتى است رسا، [ولى آنان نمىپذيرند،] از اينرو اخطارها كارساز نيست. (6) پس، از آنان روى بگردان. روزى كه آن دعوتكننده [مردم را] به سوى چيزى ناخوشايند فرامىخواند.