(28) و به آنان خبر ده كه آب ميانشان تقسيم شده است و [صاحب] هر نوبت شربى نزد آن حضور خواهد يافت. (29) پس رفيقشان را ندا كردند و او هم [سلاح] برگرفت و [ناقه را] كشت. (30) پس عذاب من و اخطارهايم چگونه بود؟ (31) ما فقط يك صيحه بر آنان فرستاديم، و آنان همچون گياه خشك خردى شدند كه صاحب آغل [براى دامهاى خود] تهيّه مىكند. (32) و قطعا ما قرآن را براى تذكّر آسان ساختهايم، آيا عبرتگيرندهاى هست؟ (33) قوم لوط اخطارها را دروغ شمردند. (34) ما طوفانى ريگافشان بر سرشان فرستاديم [كه نابودشان ساخت] جز خانواده لوط را كه سحرگاهى آنان را نجات بخشيديم. (35) [اين] لطفى از جانب ما بود، و هركه سپاس بگزارد، او را اينگونه سزا مىدهيم. (36) و به راستى [لوط] درباره كيفر سخت ما به آنان هشدار داد، ولى آنان در برابر آن هشدارها به جدال پرداختند. (37) و از او خواستند كه مهمانانش را [براى كامجويى] در اختيار آنان بگذارد؛ ما هم چشمانشان را محو كرديم [و گفتيم:] بچشيد عذاب مرا و اخطارهاى مرا. (38) و به راستى كه صبحگاهان عذابى پايدار آنان را فروگرفت. (39) پس بچشيد عذاب مرا و اخطارهاى مرا. (40) و قطعا قرآن را براى تذكّر آسان ساختهايم؛ آيا عبرتگيرندهاى هست؟ (41) و البته اخطارها به فرعونيان [نيز] رسيد. (42) [ولى آنان] همه آيات ما را تكذيب كردند و ما همچون عزّتمندى مقتدر آنان را [به كيفر] گرفتيم. (43) آيا كافران شما [اهل مكّه] از اينان [كه نابودشان كرديم] بهترند، يا براى شما در كتابهاى آسمانى امانى ثبت شده است؟ (44) يا مىگويند: ما گروهى همدليم و قدرت دفاع داريم؟ (45) به زودى اين گروه شكست خواهند خورد و [به جنگ] پشت خواهند كرد. (46) بلكه موعدشان قيامت است، و قيامت هراسناكتر و تلختر است. (47) قطعا گنهكاران در گمراهى و جنونند. (48) روزى كه به رو در آتش كشيده مىشوند [به آنان گفته مىشود:] تماسّ جهنّم را [با بدن خود] بچشيد. (49) ما هر چيزى را به اندازهاى معيّن آفريدهايم.