(9) و فرعون و كسانى كه پيش از او بودند و [مردم] شهرهاى واژگون شده [قوم لوط] مرتكب خطا شدند؛ (10) و از فرمان فرستاده پروردگارشان سرپيچى كردند، درنتيجه [خدا] آنان را به عقوبتى سخت فروگرفت. (11) به راستى، ما [در زمان نوح] آنگاه كه آب طغيان كرد شما را بر آن كشتى روان سوار كرديم [و طغيانگران را هلاك ساختيم]؛ (12) تا آن را براى شما وسيله تذكّرى قرار دهيم و گوشى كه شنواست آن را نگاه دارد. (13) پس هنگامى كه يكبار در صور دميده شود، (14) و زمين و كوهها برداشته شوند و با يك درهم كوبيدن درهم كوبيده گردند، (15) در آن روز آن واقعه روى مىدهد. (16) و آسمان مىشكافد، و در آن روز آسمان سست خواهد بود. (17) و فرشتگان بر اطراف آن قرار دارند، و عرش پروردگارت را آن روز هشت فرشته بر فراز آنان حمل مىكنند. (18) در آن روز شما [به پيشگاه خدا] عرضه مىشويد، و هيچ پوشيدهاى از شما پنهان نمىماند. (19) پس هركس نامه عملش به دست راستش داده شود، [شادىكنان] مىگويد: بياييد نامه عملم را بخوانيد. (20) من يقين داشتم كه با حساب خويش روبهرو مىشوم. (21) پس او در يك زندگى خوش خواهد بود؛ (22) در بهشتى برين، (23) كه ميوههايش در دسترس است. (24) [به آنان مىگويند:] به سزاى اعمالى كه در دوران گذشته انجام داديد [هرچه مىخواهيد] بخوريد و بنوشيد، گوارايتان باد. (25) و هركس نامه عملش به دست چپش داده شود، مىگويد: اى كاش نامهام به من داده نشده بود. (26) و نمىدانستم حسابم چيست؟ (27) اى كاش، مرگ پايان كارم بود [و ديگر زنده نمىشدم]. (28) دارايىام به كارم نيايد. (29) و قدرتم از دستم رفت. (30) [گفته مىشود:] او را بگيريد و در غلّ كشيد. (31) سپس وى را در آتش شعلهور بسوزانيد. (32) آنگاه او را در زنجيرى كه طولش هفتاد ذراع است درآوريد. (33) چرا كه او به خداى بزرگ ايمان نمىآورد. (34) و بر طعام دادن به بينوايان ترغيب نمىكرد.