1- حركات فتحه، كسره و ضمّه و علامت تشديد به صورت ا- ا- ا است؛ مانند: خَلَقَ*، نُسَيِّرُ. 2- حروف مدى به صورت «ا، ى، و،» نوشته شدهاند؛ مانند: أُوتِينا*، ذلِكَ*،،، مگر در مواردى كه حروف مدى قبل از همزه وصل قرار گيرند كه در اين صورت، حرف قبل از حرف مدى داراى حركت كوتاه است؛ مانند: اوتينَا العِلمَ، فِى الكِتبِ، ذُو العَرشِ، بِهِ الجِبالُ، لَهُ السَّموتُ. 3- حروف ساكن، بدون علامت نوشته شدهاند؛ مانند: انعَمتَ، امهِلهُم. حروف ناخوانا نيز بدون علامت و به صورت رنگى نوشته شدهاند؛ مانند: الف در آخر كلمه، واو در كلمه. 4- همزه متحرك با پايه الف به صورت «ا، ا، ا» و همزه ساكن با پايه الف به صورت «ا» نوشته شده است؛ مانند: انفسهم، انّ، اركسوا، يأمنوكم. 5- تنوين به صورت نوشته شده است؛ مانند: قولًا، كريمٍ، رسولٌ؛ مگر قبل از همزه وصل كه به صورت نوشته شده است؛ مانند: جميعَانِ الّذى، عدنِنِ الّتى، اموالُنِ اقترفتموها. 6- همزه وصل بدون علامت نوشته شده است؛ مانند: وَ اللّهُ؛ مگر در مواردى كه جمله بعد از علامت وقف و همچنين آيه، با همزه وصل آغاز شود كه در اين صورت حركت همزه وصل ريزتر درج شده است؛ مانند: مسلمين (69) ادخلوا، يأتيكم به انظر. 7- علامت مدّ به صورت است؛ مانند: الضّآلّين، السّمآء، انّآ اعطينك. ج) موارد خاص قرائت: 1- ابتدا از كلمه «ائْتُونِي» (احقاف: 4) به صورت «ايتونى» است.