جايگاه اين ترجمه چنانكه در آغاز سخن گذشت، ترجمه قرآن كريم، برخلاف ساير متون- كارى بس دقيق و دشوار است و افزون بر تخصصهاى لازم و احاطه بر علوم مربوط، ژرفنگرى همهجانبهاى را مىطلبد. اين دشوارى كار- چنانكه اشاره كرديم- از آنرو است كه قرآن كلام خداست و ساختارى ويژه دارد و احاطه بشر بر همه ابعاد آن ناممكن است. در ترجمه مورد بحث، با اعتراف به دشوارى اين كار، كوشش شده است كه تا حد امكان معانى واژهها با رعايت امانت و مطابقت منعكس شود و ساختار عبارات نيز به گونهاى مورد توجه قرار گيرد كه ترجمه از معناى مراد آيه فاصله نگيرد. در اين ميان مىتوان به ذكر نمونههايى پرداخت و آنها را با ديگر ترجمهها سنجيد. ناگفته نماند كه معانى برگزيده شده براى واژگان و تعبيرات قرآنى در اين ترجمه، گرچه بىسابقه نيست؛ ليكن در ميان ترجمههاى كهن و نوپديد، كم سابقه است و شمار اندكى از مترجمان به اين نكات توجه داشتهاند و غالبا براساس انس ذهنى با تعبيرات متداول در ترجمهها، قرآن را ترجمه كردهاند. اكنون به نمونهها توجه كنيد: 1. ساختار تفضيل عالى در قرآن در قرآن كريم، ساختار تفضيلى «احسن» به صورت مذكر، و در آيات فراوانى به صورت مؤنث: آن «حسنى» به كار رفته است. چنانكه در علم نحو مطرح شده، تفضيل گاه به صورت نسبى و گاه به صورت عالى است. در تفضيل نسبى، برترى به صورت نسبى و نه مطلق لحاظ مىشود، مثلا مىگوييم: