ج) در تعبير «العروة الوثقى»، «وثقى» (مؤنث اوثق) بر تفضيل عالى دلالت دارد، زيرا اين تعبير كه در دو جاى قرآن (بقره/ 256 و لقمان/ 22) آمده مبتنى بر دو واقعيت است كه هر دو با تفضيل عالى تناسب دارد. در سوره بقره آمده است: «فَمَنْ يَكْفُرْ بِالطَّاغُوتِ وَ يُؤْمِنْ بِاللَّهِ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى» و در سوره لقمان آمده: «وَ مَنْ يُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَكَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقى». چنان كه ملاحظه مىكنيد، در سوره بقره عدم گرايش به طغيانگران و ايمان به خدا، محكمترين دستگيره معرفى شده و در سوره لقمان نيز تسليم بودن در برابر خدا و نيكوكارى، محكمترين دستگيره شناسانده شده است، و ما مىدانيم كه دستگيرهاى برتر از ايمان به خدا و تسليم در برابر ذات او تصور ندارد، از اينرو بخش پايانى اين دو آيه در اين ترجمه بدين صورت آمده است: «... قطعا به محكمترين دستگيره كه گسستنى نيست، چنگ زده است». شايان ذكر است كه در آيات فوق بسيارى از مترجمان، تفضيل را به صورت نسبى ترجمه كردهاند كه درست نيست. 2. ترجمه «بهيمة الانعام» بسيارى از مترجمان در ترجمه «بهيمة الانعام» در آيه «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا أَوْفُوا بِالْعُقُودِ أُحِلَّتْ لَكُمْ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ ...» (مائده/ 1) به خطا رفتهاند. روشن است كه اضافه «بهيمه» به «انعام» اضافه بيانى و از قبيل «خاتم فضّة» است. در اضافه بيانى، همواره مضاف اليه بيانگر نوع مضاف است؛ يعنى مضاف انواعى دارد و با آمدن مضافاليه آن نوع مشخص مىشود. در حقيقت در اين مثال، «خاتم» شامل همه انواع آن از طلا، نقره و ... مىشود و با آمدن «فضّه» نوع آن