مشخص مىگردد، از اينرو در ترجمه آن مىگوييم: «انگشتر نقرهاى». در تعبير آيه نيز همينگونه است. واژه «بهيمه» به معناى «زبانبسته» است و تمامى حيوانات را از آنرو كه قدرت گويايى ندارند در برمىگيرد؛ ولى با آمدن «انعام» كه در لغت عرب به معناى «شتر، گاو و گوسفند» است نوع خاصى از زبان بستگان مشخص مىشود. در حقيقت آيه در مقام بيان حلال بودن گوشت شتر، گاو و گوسفند است. برگردان دقيق اين تعبير كه هم با ظاهر آيه و هم با واقعيت تطابق دارد در ترجمه مركز بدين صورت آمده است: «اى كسانى كه ايمان آوردهايد، به پيمانها وفا كنيد. زبان بستههاى دامى (شتر و گاو و گوسفند) براى شما حلال شدهاند ...» اين درحالىكه است بسيارى از مترجمان، «بهيمة الانعام» را به «چارپايان» ترجمه كردهاند. برخى نيز براى رعايت امانت، آن را به «چارپايان زبانبسته» برگرداندهاند؛ در صورتى كه هيچ يك از اين دو تعبير با آيه مطابقت ندارد، زيرا تعبير «چارپايان» اگر شامل درندگان نشود، دست كم اسب و استر و الاغ را دربرمىگيرد و مقصود از «انعام» اسب و استر و الاغ نيست، چنان كه تعبير «چارپايان زبانبسته» نيز درست نيست، زيرا در اين صورت صفت «زبانبسته» قيد توضيحى خواهد شد، زيرا همه چارپايان زبانبستهاند. 3. جايگاه «بلى» در قرآن واژه «بلى» در قرآن كريم در آيات فراوانى به كار رفته است. اين واژه همواره مسبوق به نفى است، برخلاف «نعم» كه در پاسخ از استفهام مثبت قرار مىگيرد. نفى پيش از «بلى» يا توأم با استفهام يا بدون استفهام است. در صورتى كه نفى،