(141) و تا مؤمنان را پاك و خالص گرداند، و كافران را به نابودى بكشاند. (142) آيا پنداشتهايد كه به بهشت درمىآييد، و حال آنكه هنوز خدا از شما كسانى را نمىشناسد كه جهاد كرده و صبر پيشه ساخته باشند. (143) و همانا شما بوديد كه مرگ (شهادت) را پيش از آن كه با آن روبهرو شويد آرزو مىكرديد، پس آن را ديديد، درحالىكه نظاره مىكرديد [و به پيكار نمىپرداختيد]. (144) و محمّد جز پيامبرى كه پيش از او همه پيامبران درگذشتند، نيست. آيا اگر او بميرد يا كشته شود، شما به عقب برمىگرديد؟ و هركس به عقب برگردد، هيچ زيانى به خدا نخواهد رسانيد، و به زودى خدا سپاسگزاران را جزا مىدهد. (145) و براى هيچكس ممكن نيست كه جز به اذن خدا بميرد. [مرگ] سرنوشتى معيّن است. و هركس پاداش دنيا را بخواهد، از آن به او مىدهيم؛ و هركس پاداش آخرت را بخواهد، از آن به وى مىدهيم؛ و به زودى سپاسگزاران را جزا خواهيم داد. (146) و چه بسيار پيامبرانى بودند كه مردان الهى بسيارى همراه آنان پيكار كردند، و به خاطر آنچه در راه خدا به آنان رسيد، سست نشدند و ناتوان نگشتند و [در برابر دشمن] خضوع نكردند؛ و خدا صابران را دوست مىدارد. (147) و سخنشان جز اين نبود كه گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زياده روى ما در كارهايمان را بر ما ببخش، و گامهاى ما را ثابت بدار، و ما را بر گروه كافران پيروز گردان. (148) پس خدا پاداش دنيا و پاداش نيكوى آخرت را به آنان داد؛ و خدا نيكوكاران را دوست مىدارد.