(149) اى كسانى كه ايمان آوردهايد، اگر از كسانى كه كفر ورزيدهاند اطاعت كنيد، شما را به عقب برمىگردانند، آنگاه زيانكار خواهيد گشت. (150) [آنان سرپرست شما نيستند،] بلكه خدا سرپرست شماست، و او بهترين يارىدهندگان است. (151) به زودى در دل كسانى كه كفر ورزيدهاند، به سبب آنكه چيزهايى را شريك خدا قرار دادهاند كه هيچ دليلى براى آن نازل نكرده است، هراس مىافكنيم؛ و جايگاهشان آتش است، و چه بد است جايگاه ستمكاران. (152) و بىگمان خدا وعده خود را [مبنى بر شكست دشمن در جنگ احد] براى شما تحقّق بخشيد، آن گاه كه به اذن او، آنان را به شدّت مىكشتيد، تا وقتى كه سست شديد و در كار [جنگ] به جدال پرداختيد و نافرمانى كرديد، [آن هم] پس از آن كه آنچه را دوست مىداشتيد به شما نشان داد. بعضى از شما دنيا را مىخواستند و بعضى آخرت را. سپس شما را از [تعقيب] آنان بازداشت تا امتحانتان كند، و به راستى از شما درگذشت، و خدا داراى بخششى [بزرگ] بر مؤمنان است. (153) [اين امتحان] وقتى بود كه شما پا به فرار گذاشتيد و [از شدت اضطراب] به هيچكس توجّه نمىكرديد، و پيامبر، شما را از پشت سرتان فرا مىخواند؛ پس [خدا] غمها را يكى پس از ديگرى بر شما وارد كرد، تا [آزموده شويد و] بر آنچه از دست مىدهيد و براى آسيبهايى كه به شما مىرسد غمگين نشويد؛ و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است.