(87) خداست كه هيچ معبودى جز او نيست. البته شما را روز قيامت كه ترديدى در آن نيست گرد خواهد آورد، و كيست كه راستگوتر از خدا باشد؟ (88) پس چيست شما را كه درباره اين منافقان دو گروه شدهايد، با اينكه خدا [دلهاى] آنان را به سبب آنچه مرتكب شدهاند وارونه كرده است؟ آيا مىخواهيد كسانى را كه خدا [به كيفر عملشان] گمراه كرده است هدايت كنيد؟ و حال آنكه هركه را خدا گمراه كند، هرگز راهى براى [هدايت] او نخواهى يافت. (89) آرزو دارند، چنان كه خود كافرند، شما نيز كافر شويد تا با هم برابر باشيد. پس، از آنان هيچ دوستى نگيريد تا اينكه در راه خدا هجرت كنند [و به مسلمانان بپيوندند]. پس اگر روى گرداندند [و به حال تهاجم باقى ماندند،] آنان را بگيريد و هرجا آنان را يافتيد بكشيدشان، و از آنان نه دوستى بگيريد و نه ياورى؛ (90) مگر گروهى كه به قومى بپيوندند كه ميان شما و آنان پيمانى [براى عدم تعرّض] وجود دارد، يا نزد شما بيايند درحالىكه دلهايشان به پيكار با شما يا پيكار با قومشان راضى نيست. و اگر خدا مىخواست، آنان را بر شما مسلّط مىساخت و آنان حتما با شما مىجنگيدند. پس اگر از شما كناره گرفتند و با شما نجنگيدند، و طرح مسالمت با شما درافكندند، در اين صورت خدا براى شما راهى بر ضدّ آنان قرار نداده است. (91) به زودى گروه ديگرى را خواهيد يافت كه مىخواهند از شما و از قوم خود در امان باشند. هربار كه به سوى فتنه سوق داده مىشوند، به سر در آن مىافتند. [اينان تا با شما كارى ندارند در امانند؛] پس اگر از شما كناره نگرفتند، و طرح مسالمت با شما در نيفكندند، و دست از شما برنداشتند، آنان را بگيريد، و هرجا آنان را يافتيد بكشيدشان. اينانند كه ما براى شما بر ضدّشان دليلى روشن قرار دادهايم.