(106) و از خدا آمرزش بخواه، كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. (107) و از آنان كه به خود خيانت مىكنند دفاع مكن، زيرا خدا كسانى را كه خيانتپيشه و گناهكار باشند دوست نمىدارد. (108) [خيانت خود را] از مردم پنهان مىكنند، ولى نمىتوانند از خدا پنهان كنند؛ و هنگامى كه شبانه به سخنى كه خدا خشنود نيست مىپردازند، او با آنان است، و خدا بر هرچه مىكنند احاطه دارد. (109) هان، شما همان كسانى هستيد كه در زندگى دنيا از آنان دفاع كرديد، پس چه كسى روز قيامت در برابر خدا از آنان دفاع مىكند، يا چه كسى وكيل آنان خواهد بود؟ (110) و هركس بدى كند يا به خود ستم نمايد، سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را بسيار آمرزنده و مهربان خواهد يافت. (111) و هركس گناهى مرتكب شود، آن را فقط به زيان خود مرتكب مىشود، و خدا دانا و حكيم است. (112) و هركس خطا يا گناهى مرتكب شود، سپس آن را به بىگناهى نسبت دهد، قطعا بار بهتان و گناه آشكارى را بر دوش گرفته است. (113) و اگر فضل و رحمت خدا بر تو نبود، گروهى از آنان آهنگ آن مىكردند كه تو را گمراه كنند، و جز خودشان را گمراه نمىكنند و هيچ زيانى به تو نمىرسانند؛ و خدا كتاب و حكمت بر تو نازل كرد و آنچه را كه نمىدانستى به تو آموخت، و بخشش خدا بر تو بزرگ است.