ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 104

4/ 163
[اى پيامبر!] ما به تو وحى فرستاديم، هم چنان كه به نوح و پيامبران بعد از او وحى فرستاديم و نيز به ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و اسباط [فرزندان يعقوب‌] و عيسى و ايّوب و يونس و هارون و سليمان وحى فرستاديم و به داود زبور داديم (163) كما: جارّ و محلا مجرور. زبورا: مفعول به دوّم.
4/ 164
و پيامبرانى [فرستاديم‌] كه قبل از اين، داستان ايشان را بر تو خوانده‌ايم و نيز پيامبرانى كه داستان ايشان را بر تو نخوانده‌ايم؛ و خداوند با موسى [بى‌واسطه‌] سخن گفت (164) رسلا:
مفعول به براى فعل محذوف (ارسلنا) تكليما: مفعول مطلق.
4/ 165
پيامبرانى بشارت‌آور و هشداردهنده بودند تا بعد از [فرستادن‌] پيامبران، مردم را بر خداوند حجّتى نباشد، و خداوند توانا و حكيم است (165) رسلا: بدل از رسلا در آيه‌ى قبل. مبشرين:
صفت براى رسلا. حجة: اسم يكون.
4/ 166
آرى خداوند به آن چه [در كتاب كريم‌] بر تو نازل فرموده است، شهادت مى‌دهد كه آن را به علم خويش نازل كرده است و فرشتگان نيز شهادت مى‌دهند، و شهادت خداوند كافى است (166) لكن: حرف استدراك.
4/ 167
به راستى كسانى كه كفر ورزيدند و [مردم را] از راه الهى بازداشتند، سخت به گمراهى دور و درازى افتادند (167) ضلالا: مفعول مطلق نوعى.
4/ 168
البتّه كسانى كه كفر ورزيدند و ظلم كردند، خداوند بر آن نيست كه ايشان را بيامرزد و به راهى هدايتشان كند (168) طريقا: مفعول به دوّم.
4/ 169
جز راه جهنّم، كه جاودانه در آن مى‌مانند و اين [كار] بر خداوند آسان است (169) الّا: حرف استثناء. طريق: مستثنى. جهنم: مضاف اليه، محلا مجرور (غير منصرف) خالدين: حال از مفعول به يهديهم. ابدا: مفعول فيه، ظرف زمان.
4/ 170
هان! اى مردم! اين پيامبر حقيقتا از جانب پروردگارتان سوى شما آمده است. پس ايمان بياوريد كه براى شما بهتر است و اگر كفر ورزيد، قطعا آن چه در آسمان‌ها و زمين است از آن خداوند است و خداوند داناى حكيم است (170) خيرا: جانشين مفعول مطلق (آمنوا ايمانا خيرا) ما: اسم موصول، مبنى، اسم انّ، محلا منصوب. حكيما: خبر دوّم.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 104

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست