نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 115
5/ 42 [آنان] شنوندگان دروغ [و] خورندگان رشوهاند. پس اگر نزد تو آيند در بين آنان داورى كن يا از آنان رو بگردان، و اگر از آنان رو بگردانى، هرگز اندك زيانى به تو نخواهند رسانيد، و اگر حكم كنى، پس در بين آنان به عدالت حكم كن، زيرا خداوند عادلان را دوست دارد (42) سمّاعون: خبر براى مبتداى محذوف. (هم) علامت رفع آن (واو) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (سمّاع) است. للكذب: جارّ و مجرور، مفعول به براى سمّاعون، محلا منصوب. اكّالون للسحت نيز مانند سمّاعون للكذب است. بين: مفعول فيه، ظرف مكان. شيئا: جانشين مفعول مطلق (فلن يضرّوك شيئا من الضرر) 5/ 43 و [اى پيامبر!] چگونه تو را به داورى برمىگزينند، در حالى كه تورات، كه حكم الهى در آن هست، نزد آنان است. آنگاه بعد از اين [كه مطابق كتابشان حكم كردى، باز] روى مىگردانند، و آنان مؤمن نيستند (43) كيف: اسم استفهام، مبنى، حال، محلا منصوب. 5/ 44 به راستى ما تورات را كه در آن هدايت و روشنايى هست، نازل كرديم. پيامبرانى كه [به فرامين خداوند] تسليم بودند، طبق آن براى يهوديان حكم مىكردند. و علماى ربّانى و دانشمندان به سبب آن چه حفظ كتاب الهى از آنان خواسته شده بود و بر آن گواه بودند. پس از مردم نترسيد و از من بترسيد، و آيات مرا به بهاى اندك نفروشيد، و كسانى كه بر طبق آن چه خداوند نازل فرموده است، حكم نكنند، آنان خود كافرند (44) هدى: مبتداى مؤخّر، تقديرا مرفوع. الّذين: اسم موصول، مبنى، صفت النّبيّون، محلا مرفوع. اخشون: فعل امر. واو: فاعل آن. نون: حرف وقايه و ضمير متكلم (ياء) براى تخفيف از آخر آن محذوف است. ثمنا: مفعول به. هم: ضمير فصل. 5/ 45 و در آن [تورات] بر آنان [يهوديان] مقرّر داشتيم كه جان در برابر جان و چشم در برابر چشم و بينى در برابر بينى و گوش در برابر گوش و دندان در برابر دندان و همهى زخمها قصاص دارد، و هركس آن [قصاص] را ببخشد، آن [بخشايش] كفّارهاى براى [گناهان] اوست، و هركس طبق آن چه خداوند نازل فرموده است، حكم نكند، آنان خود ستمگرانند (45) النّفس: اسم انّ و خبر آن (مأخوذة) محذوف است. قصاص: خبر و معطوف بر همان خبر محذوف. من هر دو مورد اسم شرط جازم، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. هو: مبتدا، محلا مرفوع.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 115