ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 120

5/ 71
و [بنى اسرائيل‌] گمان بردند كه آزمايشى نخواهد بود، پس كور و كر شدند. سپس خداوند [از راه رحمت خويش‌] توبه‌ى آنان را پذيرفت. بار ديگر بسيارى از آنان كور و كر شدند، و خداوند به آن چه انجام مى‌دهند، بيناست (71) الّا- ان: حرف ناصبه و مصدرى+ لا: حرف نفى.
5/ 72
به راستى كسانى كه گفتند: «خدا همان مسيح بن مريم است» كافر شدند. در حالى كه مسيح مى‌گفت: «اى بنى اسرائيل! خداوند را كه پروردگار من و پروردگار شماست، بپرستيد. زيرا هركس به خداوند شريك قرار دهد، قطعا خداوند بهشت را بر او حرام مى‌گرداند و جايگاهش آتش است و براى ستمگران هيچ ياورى نيست» (72) هو: ضمير فصل. ابن: بدل از مسيح.
مريم: مضاف اليه، محلا مجرور و غير منصرف است.
5/ 73
به راستى كسانى كه گفتند: «خداوند سوّمين [اقنوم از اقانيم‌] سه‌گانه است،» كافر شدند، و هيچ خدايى جز خداوند يگانه نيست. و اگر از آن چه مى‌گويند دست برندارند، البتّه به كافرانشان عذابى دردناك خواهد رسيد (73) ما: حرف نفى. من: حرف زايد. اله: مجرور، مبتدا، محلا مرفوع و خبرش (كائن، موجود) محذوف است. الّا: حرف استثناء. اله: بدل از خبر محذوف.
5/ 74
چرا به [پيشگاه‌] خداوند توبه نمى‌كنند و از او آمرزش نمى‌خواهند؟ در حالى كه خداوند خطاپوش خطابخش است (74) أ: حرف استفهام توبيخى. فاء: حرف عطف. لا: حرف نفى.
واو: مورد اوّل حرف عطف و مورد دوّم حرف حاليّه.
5/ 75
مسيح بن مريم پيامبرى بيش نيست كه قبل از او نيز پيامبرانى آمده بودند، و مادرش زنى بسيار راستگو بود كه هر دو غذا مى‌خوردند. [اى پيامبر!] بنگر كه آيات خويش را چگونه براى آنان بيان مى‌كنيم. آن‌گاه بنگر كه چگونه [از حقايق‌] روى مى‌گردانند (75) ما: حرف نفى. ابن:
بدل از مسيح. الّا: حرف حصر. رسول: مبتدا. كيف: اسم استفهام، مبنى، حال از نبيّن. انّى:
اسم استفهام به معنى (كيف) مبنى، حال از يؤفكون، محلا منصوب.
5/ 76
[اى پيامبر] بگو: «آيا به جاى خداوند چيزى را مى‌پرستيد كه براى شما زيان و سودى در توان ندارد؟ در حالى كه خداوند شنواى داناست» (76) ما: مفعول به، محلا منصوب. لا: مورد اوّل حرف نفى و مورد دوّم زايد براى تأكيد نفى. واو: حاليّه.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 120

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست