ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 122

5/ 83
و [علماى مسيحى‌] چون آنچه به پيامبر نازل شده است، بشنوند، مى‌بينى كه چشمانشان بر اثر آن چه از حق مى‌شناسند، از اشك پر مى‌شود. [آن‌گاه‌] مى‌گويند: «اى پروردگار ما! ما ايمان آورديم، پس ما را در زمره‌ى شهادت دهندگان بنويس» (83) ما: مفعول به، محلا منصوب. مع: مفعول فيه، ظرف مكان.
5/ 84
چرا ما به خداوند و آن چه از حق [قرآن و پيامبر] به ما رسيده است، ايمان نياوريم، در حالى كه اميدواريم كه پروردگارمان، ما را در زمره‌ى صالحان درآورد؟ (84) ما: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. لا: حرف نفى، غير عامل. نا: ضمير متكلّم مع الغير، مفعول به، محلا منصوب. ان: حرف ناصبه و مصدرى.
5/ 85
پس به سبب آن چه آن‌ها گفتند، خداوند به ايشان باغ‌هايى پاداش بخشيد كه از زير [درختان‌] آن رودها روان است كه جاودانه در آنجا هستند و اين پاداش نكوكاران است (85) جنّات: مفعول به دوّم. خالدين: حال از ضمير غايب فعل اثابهم.
5/ 86
و كسانى كه كفر ورزيدند و آيات ما را تكذيب كردند، آنان اهل دوزخند (86)
5/ 87
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! خداوند چيزهاى پاكيزه‌اى را كه براى شما حلال فرموده، حرام نكنيد و از حدّ تجاوز نكنيد، كه خداوند متجاوزان را دوست ندارد (87) ما: اسم موصول، مبنى مضاف اليه، محلا مجرور. لا: هر دو مورد حرف نهى جازم. جمله‌ى لا يحبّ المعتدين: خبر انّ، محلا مرفوع.
5/ 88
و از آن چه حلال و پاكيزه خداوند به شما روزى داده است، بخوريد، و از خداوندى كه به او ايمان داريد، پروا داشته باشيد (88) حلالا: جانشين مفعول به (رزقكم اللّه طعاما حلالا و طيّبا) نيز همان نقش را دارد. الّذى: صفت لفظ جلاله.
5/ 89
خداوند شما را در سوگندهاى بدون هدف مؤاخذه نمى‌كند، ولى شما را به خاطر سوگندهايى كه با قصد و عمد ياد مى‌كنيد، مؤاخذه مى‌كند. پس كفّاره‌ى [شكستن‌] آن طعام دادن به ده نفر مسكين است، از غذاى متوسّطى كه به خانواده‌ى خويش مى‌خورانيد، يا لباس آنان، يا آزاد كردن يك برده، و هركس كه [اين‌ها را] نيابد، پس سه روز، روزه بگيرد. اين كفّاره‌ى [شكستن‌] سوگندهاى [عمدى‌] شماست آن‌گاه كه سوگند مى‌خوريد و نيز سوگندهاى خود را حفظ كنيد. خداوند اين چنين آيات خود را براى شما بيان مى‌كند تا شما شكرگزار باشيد (89) لكن: حرف استدراك، غير عامل. مساكين: مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر و غير منصرف است. اهلى: مفعول به، علامت نصب آن (ياء) است و در حالت مضاف حرف (نون) از آخرش حذف شده است. ذلك: مبتدا، محلا مرفوع. كذلك: مفعول مطلق براى فعل يبيّن.
جمله‌ى تشكرون: خبر لعلّ، محلا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 122

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست