ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 123

5/ 90
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! جز اين نيست كه شراب و قمار و بت‌ها و تيرهاى قرعه، پليد [و] از عمل شيطانى است، پس از آن اجتناب كنيد، باشد كه شما رستگار شويد (90) انّ:
حرف مشبهة بالفعل. ما: حرف كافّه. الخمر: مبتدا. رجس: خبر آن. جمله‌ى تفلحون: خبر لعلّ، محلا مرفوع.
5/ 91
به راستى شيطان مى‌خواهد با شراب و قمار در بين شما دشمنى و كينه افكند، و شما را از ياد خداوند و از نماز بازدارد، پس آيا شما دست بردار هستيد؟ (91) فاء: حرف ربط براى جواب شرط مقدّر، هل: حرف استفهام در معنى امر به كار رفته است.
5/ 92
و از خداوند اطاعت كنيد و از پيامبر نيز فرمان بريد و پروا داشته باشيد. پس اگر روى‌گردان شويد، بدانيد كه وظيفه‌ى پيامبر ما فقط پيام‌رسانى روشن است (92) البلاغ: مبتداى مؤخّر.
5/ 93
بر آنان كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند، در آنچه [قبل از حكم تحريم‌] خورده‌اند، گناهى نيست، به شرطى كه تقوا ورزند و ايمان آورند و اعمال صالح انجام دهند؛ بازهم تقوا پيشه كنند و ايمان داشته باشند و همچنان پرهيزگارى كنند و احسان نمايند؛ و خداوند احسان‌كنندگان را دوست دارد (93) جناح: اسم مؤخّر ليس. اذا ما: مفعول فيه، ظرف زمان متضمّن معناى شرط و (ما) زايد است. ثمّ: حرف عطف.
5/ 94
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! خداوند شما را به مقدارى از شكار كه دست‌ها و نيزه‌هاى شما به آن مى‌رسد، آزمايش مى‌كند، تا خداوند كسى را كه در نهان از او مى‌ترسد، معلوم گرداند. پس هركس كه بعد از آن از حد تجاوز كند، براى او عذابى دردناك خواهد بود (94) لام: حرف جرّ مقدّر به (ان) ناصبه. ايدى: فاعل، تقديرا مرفوع. من: اسم موصول، مبنى، مفعول به، محلا منصوب و مورد دوّم مبتدا، محلا مرفوع.
5/ 95
هان! اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، در حالى كه شما احرام بسته‌ايد، صيد را نكشيد و هركس از شما كه آن را عمدا بكشد، بايد برابر آن چه كه كشته است از جنس چهارپايان كفّاره‌اى بدهد كه از ميان شما دو مرد عادل به برابرى آن حكم دهند، در حالى كه قربانى به كعبه برسد.
يا بايد كفّاره‌اى بدهد كه طعام مسكينان است، يا برابر آن روزه بگيرد تا كيفر عمل خود را بچشد. خداوند از آن چه گذشته، درگذشته است، ولى هركس [كشتن صيد در حرم را] تكرار كند، خداوند از او انتقام مى‌گيرد، و خداوند تواناى صاحب انتقام است (95) واو: حاليّه.
متعمدا: حال از فاعل (قتل) جزاء: مبتدا مؤخّر و خبرش محذوف است (فعليه جزاء) مثل:
صفت جزاء. ذوا: فاعل، علامت رفع آن (الف) است. هديا: حال از ضمير (به) بالغ: صفت هديا. كفارة: مبتداى مؤخّر و خبرش محذوف است (عليه كفّارة) طعام: عطف بيان بر كفّاره.
مساكين: مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر و غير منصرف است. عدل: معطوف بر كفّاره.
صياما: تمييز. ذو: خبر دوّم، علامت رفع آن (واو) و از اسماء خمسه است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 123

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست