ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 126

5/ 109
[ياد آر] روزى را كه خداوند پيامبران را گرد آورد، پس فرمايد: « [از سوى امّت خود] به شما چه پاسخى داده شد؟» گويند: «ما را هيچ علمى نيست، به حقيقت تو خود داناى اسرار نهانى» (109) يوم: مفعول به براى محذوف (اذكر) ما ذا: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. لا: حرف نفى جنس. لنا: جارّ و محلا مجرور، خبر لاء نفى جنس، محلا مرفوع. انت:
ضمير فصل براى تاكيد.
5/ 110
[ياد آر] آن‌گاه را كه خداوند فرمود: «اى عيسى بن مريم! نعمتم را بر خود و بر مادرت به ياد آر، آن‌گاه كه تو را به روح القدس [جبرئيل‌] تاييد كردم كه در گهواره و در ميان‌سالى با مردم سخن گويى و آن‌گاه كه بر تو كتاب و حكمت و تورات و انجيل را آموختم و آن‌گاه كه به اذن من از گل [چيزى‌] به شكل پرنده مى‌ساختى، سپس در آن مى‌دميدى و به اذن من پرنده‌اى مى‌شد، و نيز به اذن من كور مادرزاد و پيس را شفا مى‌بخشيدى و آن‌گاه كه به اذن من مردگان را [از قبر زنده‌] بيرون مى‌آوردى و آن‌گاه كه [آزار] بنى اسرائيل را از تو بازداشتم زمانى كه بر آنان معجزات آوردى.» سپس كسانى از آنان كه كفر ورزيدند، گفتند: «اين [معجزات، چيزى‌] جز سحر آشكار نيست» (110) اذ: اسم ظرفى، مبنى، مفعول به براى فعل محذوف (اذكر) محلا منصوب. عيسى: مناداى مفرد، مبنى بر ضم، محلا منصوب. ابن: صفت عيسى. مريم:
مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر و غير منصرف است. اذ: مفعول فيه، ظرف زمان و چهار مورد بعدى به همين ظرف معطوف است و مورد آخر (اذ جئتهم) مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب است. ان: حرف نفى. هذا: اسم اشاره، مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر. سحر: خبر هذا.
5/ 111
و [ياد آر] آن‌گاه را كه به حواريّون وحى كردم كه به من و پيامبرم ايمان آوريد. گفتند: «ايمان آورديم و شاهد باش كه ما تسليم‌شدگانيم» (111) اذ: اسم ظرفى، مبنى، مفعول به براى فعل محذوف (اذكر) محلا منصوب. ان: حرف تفسير.
5/ 112
و [ياد آر] آن‌گاه را كه حواريّون گفتند: «اى عيسى بن مريم! آيا پروردگار تو مى‌تواند از آسمان مائده‌اى براى ما نازل كند؟» [عيسى‌] گفت: «اگر مؤمن هستيد، از خداوند پروا كنيد.» (112) هل: حرف استفهام، غير عامل، مبنى بر سكون. ان: از حروف ناصبه و مصدرى.
5/ 113
[حواريّون‌] گفتند: «مى‌خواهيم از آن بخوريم و دل‌هايمان آرام گيرد و بدانيم كه تو به ما راست گفته‌اى و بر آن از شاهدان باشيم.» (113) ان: از حروف ناصبه و مصدرى، ان: مخفّفه از انّ مشدّده، اسم آن ضمير شأن محذوف است (انّه).

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 126

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست