ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 13

2/ 84
و [ياد آريد] زمانى را كه از شما پيمان گرفتيم كه خون‌هاى يكديگر را مريزيد و از سرزمين خويش هم‌ديگر را بيرون مرانيد. سپس اقرار كرديد در حالى كه خود گواهى مى‌دهيد (84) اذ:
(- بقره/ 49)
2/ 85
پس شما همان جماعتى هستيد كه يكديگر را مى‌كشيد و گروهى از خودتان را از سرزمينشان بيرون مى‌رانيد و با گناه و ستمگرى بر ضد ايشان از هم‌ديگر حمايت مى‌كنيد و اگر در حالت اسيران پيش شما آيند ايشان را بازمى‌خريد. در حالى كه بيرون راندن آنان بر شما حرام است. آيا پس به بخشى از كتاب [تورات‌] ايمان مى‌آوريد و به بخشى ديگر كفر مى‌ورزيد؟ پس كيفر كسى كه از شما چنين كند جز خوارى در زندگى دنيا نيست؟ و روز قيامت به سوى سخت‌ترين عذاب برگردانيده مى‌شوند و خداوند از آن چه انجام مى‌دهيد، غافل نيست (85) ثم: حرف عطف. انتم: مبتدا، محلا مرفوع. ها: حرف تنبيه. اولاء: خبر، محلا مرفوع. أسارى: حال، تقديرا منصوب. هو: مبتدا، محلا مرفوع. محرّم: خبر. اخراج: بدل از محرّم. ما: حرف نفى. جزاء: مبتدا. الّا: حرف حصر. خزى: بدل از جزاء. ما: ماء شبيه به ليس و اللّه: اسم آن و بغافل: جارّ و مجرور، خبر ماء شبيه به ليس، محلا منصوب. عمّا- عن+ ما: جارّ و محلا مجرور.
2/ 86
آنان كسانى هستند كه زندگى دنيا را به بهاى آخرت خريدند. پس عذاب از آن‌ها كاسته نمى‌شود و ايشان يارى نمى‌شوند (86) الّذين: خبر، محلا مرفوع. عذاب: نائب فاعل. لا:
حرف نفى. هم: مبتدا، محلا مرفوع.
2/ 87
و به تحقيق به موسى كتاب [آسمانى تورات‌] را داديم و از پس او پيامبران را پشت سر هم آورديم و به عيسى بن مريم معجزات آشكار بخشيديم و او را با روح القدس [جبرئيل‌] تأييد كرديم. پس چرا هرگاه پيامبرى چيزى [احكامى‌] را كه خودتان نمى‌پسنديد به شما آورد، كبر ورزيديد، پس گروهى را دروغگو شمرديد و گروهى را كشتيد؟ (87) الكتاب: مفعول به دوّم.
ابن: بدل از عيسى. مريم: مضاف اليه، علامت جرّ آن فتحه‌ى آخر (غير منصرف است).
البيّنات: مفعول به دوّم، علامت نصب آن كسره‌ى آخر (جمع مؤنث سالم). أ: حرف استفهام.
فاء: استئنافيّه، (ابتدائيّه). كلّما: مفعول فيه، ظرف زمان. بما: جارّ و محلا مجرور. لا: نافيه.
فريقا: هر دو مورد مفعول به مقدّم.
2/ 88
و گفتند: «دل‌هاى ما در غلاف است.» [نه، چنين نيست‌] بلكه خداوند آنان را به سبب كفرشان لعنت كرده است. پس اندكى ايمان مى‌آورند (88) قلوب: مبتدا، نا: مضاف اليه محلا مجرور. غلف: خبر. بل: حرف إضراب. قليلا: مفعول مطلق، نائب از مصدر. (يؤمنون ايمانا قليلا)

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 13

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست