ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 135

6/ 60
و او كسى است كه روح شما را در شب [موقع خواب‌] مى‌گيرد و مى‌داند كه در روز چه كسب كرده‌ايد. سپس شما را در آن [روز، از خواب‌] برمى‌انگيزد تا مدّتى معيّن به سر آيد، آن‌گاه بازگشت شما به سوى اوست، سپس شما را به [حقيقت‌] آنچه [در دنيا] انجام مى‌داديد آگاه مى‌گرداند (60) لام: لام مقدّر به آن ناصبه و حرف تعليل. يقضى: فعل مجهول و تقديرا منصوب به (ان) مقدّر است، اجل: نائب فاعل است. مسمّى: صفت اجل، تقديرا مرفوع.
جمله‌ى تعلمون: خبر كنتم، محلا منصوب.
6/ 61
و او بر بندگانش چيره است و بر شما نگهبانانى مى‌فرستد تا زمانى كه مرگ يكى از شما را فرارسد، فرستادگان ما روح او را بستانند، در حالى كه آن‌ها كوتاهى نمى‌كنند (61) حتى: حرف ابتدا. اذا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. واو: حاليّه.
6/ 62
آن‌گاه به سوى خداوند، مولاى راستينشان بازگردانده مى‌شوند. آگاه باشيد كه حكم از آن اوست و او سريع‌ترين حسابگران است (62) مولى: صفت لفظ جلاله، تقديرا مجرور. الا:
حرف تنبيه.
6/ 63
بگو: «چه كسى شما را از تاريكى‌ها [درماندگى‌ها] ى خشكى و دريا مى‌رهاند؟ در حالى كه او را به زارى و پنهانى مى‌خوانيد كه اگر ما را از اين [درماندگى‌ها] نجات بخشد، بى‌شك از شكرگزاران خواهيم بود» (63) من: اسم استفهام، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. تضرّعا: حال.
6/ 64
بگو: «خداوند شما را از آن [درماندگى‌ها] و از هر گرفتارى و سختى نجات مى‌دهد، باز شما شرك مى‌ورزيد.» (64)
6/ 65
بگو: «او قادر است به اين كه از بالاى سرتان يا از زير پاهايتان بر شما عذابى بفرستد يا شما را گروه گروه دچار اختلاف كند و رنج و بلاى بعضى از شما را به بعضى ديگر بچشاند.» بنگر كه چگونه آيات را گونه‌گون بيان مى‌داريم تا ايشان بفهمند (65) شيعا: حال از ضمير يلبسكم.
كيف: اسم استفهام، مبنى، حال و عاملش (نصرّف) محلا منصوب.
6/ 66
و قوم تو [كافران قريش‌] آن [قرآن عظيم يا عذاب‌] را تكذيب كردند، در حالى كه آن حق است. بگو: «من بر شما كارساز نيستم.» (66) تاء: اسم ليس. بوكيل: جارّ و مجرور، خبر ليس، محلا منصوب.
6/ 67
براى هر خبرى قرارگاهى [براى وقوع‌] است و به زودى خواهيد دانست (67)
6/ 68
و چون كسانى را ببينى كه در آيات ما [براى استهزا] فرومى‌روند، از ايشان روى بگردان تا به سخنى غير از آن بپردازند و اگر شيطان تو را به فراموشى انداخت، بعد از ياد آوردن، با قوم ستمكاران [مشركان‌] منشين (68) حتى: حرف مقدّر به (ان) ناصبه. امّا- ان: حرف شرط جازم+ ما: حرف زايد كه محلى از اعراب ندارد. ينسين: مؤكد به نون تاكيد ثقيله. الذكرى:
مضاف اليه، تقديرا مجرور. مع: مفعول فيه، ظرف مكان.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 135

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست