ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 138

6/ 82
كسانى كه ايمان آورده‌اند و ايمانشان را به ظلم [شرك‌] نيالوده‌اند، آنان‌اند كه ايمنى دارند و ايشان هدايت‌يافتگانند (82) اولئك: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع و جمله‌ى لهم الامن: خبر آن، محلا مرفوع. لهم: جارّ و محلا مجرور، خبر مقدّم، محلا مرفوع. الامن:
مبتداى مؤخّر.
6/ 83
و اين حجّت ماست كه آن را به ابراهيم در برابر قومش بخشيديم. هركس را كه بخواهيم درجاتى بالا مى‌بريم، بى‌گمان پروردگار تو حكيم داناست (83) تلك: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. درجات: مفعول فيه، ظرف مكان.
6/ 84
و به او [ابراهيم‌] اسحاق و يعقوب را بخشيديم، همه را هدايت كرديم، و قبل از آن نوح را هدايت كرديم، و نيز داود و سليمان و ايّوب و يوسف و موسى و هارون را، كه از نسل او [نوح‌] بودند، و اين گونه نكوكاران را جزا مى‌دهيم (84) كلا و نوحا: هر دو مفعول به مقدّم.
قبل: اسم، مبنى، محلا مجرور. داود: معطوف بر نوحا. كذلك: اسم اشاره، مبنى، جانشين مفعول مطلق (نجزى المحسنين جزاء كذلك)
6/ 85
و نيز زكريّا و يحيى و عيسى و الياس را، كه جملگى از صالحان بودند (85) زكريّا: معطوف به داود. كلّ: مبتدا.
6/ 86
و نيز اسماعيل و اليسع و يونس و لوط را، و همگى را بر جهانيان برترى داديم (86) اسماعيل: معطوف بر زكريّا. كلّا: مفعول به مقدّم.
6/ 87
و نيز بعضى از پدران و فرزندان و برادرانشان را، و آنان را برگزيديم و به راهى راست هدايتشان كرديم (87)
6/ 88
اين هدايت الهى است كه هركس از بندگانش را بخواهد به آن هدايت مى‌كند و اگر آن‌ها شرك ورزيده بودند بى‌گمان آنچه انجام مى‌دادند، تباه مى‌شد (88) ذلك: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. هدى: خبر، تقديرا مرفوع. لو: حرف شرط غير جازم. ما: اسم موصول، مبنى، فاعل فعل حبط، محلا مرفوع.
6/ 89
اينان كسانى هستند كه به ايشان كتاب و حكمت و نبوّت بخشيديم، پس اگر اينان [مشركان‌] به آن [كتاب و حكم و نبوت‌] كفر ورزند، به يقين قومى را بر آن گماريم كه بدان كافر نباشند (89) اولئك: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. الّذين: خبر، محلا مرفوع. هؤلاء:
اسم اشاره، مبنى، فاعل، محلا مرفوع. كافرين: خبر ليسوا، محلا منصوب.
6/ 90
اينان [پيامبران‌] كسانى هستند كه خداوند هدايتشان كرده است، پس به هدايت آنان اقتدا كن. [اى پيامبر!] بگو: «هيچ مزدى براى آن [پيام‌رسانى‌] از شما نمى‌خواهم. آن [قرآن كريم‌] جز پندى براى جهانيان نيست.» (90) الّذين: خبر، محلا مرفوع. اقتد: فعل امر و ضمير مستتر (انت) فاعل آن. هاء: هاء سكت و وقف است. ان: حرف نفى، هو: مبتدا، محلا مرفوع. الّا:
حرف حصر. ذكرى: خبر، تقديرا مرفوع.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 138

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست