نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 146
6/ 138 به گمان خود به خاطر افترا بستن به خداوند گفتند: «اين چهارپايان و زراعت حرام است [و] جز كسى كه ما مىخواهيم [كسى] نبايد از آن بخورد، و چهارپايانى است كه [سوار شدن بر] پشتهاى آنها حرام شده است، و چهارپايانى است كه نام خداوند [به هنگام ذبح] بر آنها نمىبرند.» به زودى [خداوند] آنان را به سبب آن چه افترا مىبستند، جزا مىدهد (138) هذه: مبتدا، محلا مرفوع. الّا: حرف حصر، من: اسم موصول، مبنى، فاعل، محلا مرفوع. انعام: مورد دوّم و سوّم خبر براى مبتدا محذوف هستند (هى انعام) افتراء: مفعول له. جملهى يفترون: خبر كانوا، محلا منصوب. 6/ 139 و گفتند: «آن چه در شكمهاى اين چهارپايان است، مختصّ مردان ماست و بر زنان ما حرام است» و اگر [آن جنين] مرده باشد، همهى آنان [مردان و زنان] در آن شريكند. [خداوند] به زودى ايشان را به جزاى چنين توصيفشان كيفر خواهد داد، به راستى او حكيم داناست (139) ما: اسم موصول، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. خالصة: خبر آن. 6/ 140 كسانى كه از روى بىخردى و نادانى، فرزندان خود را كشتهاند، و آن چه خداوند به ايشان روزى داده، از راه افترا به خداوند، حرام كردهاند، به راستى گمراه گشتهاند، بىگمان آنان گمراه شدند و هدايت يافته نبودند (140) قد: حرف تحقيق. الّذين: اسم موصول، مبنى، فاعل، محلا مرفوع. سفها و افتراء: هر دو مفعول له است. مهتدين: خبر كانوا، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (مهتدا) است. 6/ 141 و او كسى است كه باغهايى داربستدار و بدون داربست و درخت خرما و زراعت با ميوههاى گوناگونش و زيتون و انار كه همانند و ناهمانندند، پديد آورده است. از ميوهى آن آنگه كه ميوه برآرد بخوريد، و حق [مستمندان از] آن را روز چيدنش بپردازيد، ولى اسراف نكنيد كه بىشك او اسرافكاران را دوست ندارد (141) الّذى: اسم موصول، مبنى، خبر، محلا مرفوع. جنّات: مفعول به، علامت نصب آن با جرّ است (جمع مؤنث سالم است.) غير: معطوف بر معروشات. مختلفا: حال از النخل. اكل: فاعل اسم فاعل (مختلفا) متشابها: حال از الزيتون. غير: معطوف بر متشابها. اذا: مفعول فيه، ظرف زمان، محلا منصوب. جملهى لا يحبّ المسرفين: خبر انّ، محلا مرفوع. 6/ 142 و [همچنين خداوند] از چهارپايان، باربردار و پشمدهنده [پديد آورده است.] از آن چه خداوند روزيتان داده است، بخوريد، و از گامهاى شيطان پيروى نكنيد، بىشك او دشمن آشكار شماست (142) حمولة: مفعول به براى فعل محذوف (انشأ) خطوات: مفعول به، علامت نصب آن كسرهى آخر است.
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 146