responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 147


6/ 143
[خداوند] هشت زوج از گوسفند دو تا، و از بز دو تا [نر و ماده بيافريد]، [اى پيامبر به مشركان‌] بگو: «آيا [خداوند] دو نر را حرام كرده است يا دو ماده را، يا آنچه را كه رحم‌هاى آن دو ماده دربردارد؟» [بگو:] اگر راست گوييد مرا از روى علم خبر دهيد (143) ثمانيه: بدل از حمولة. الذكرين: مفعول به مقدّم. ام: حرف عطف. امّا- ام: حرف عطف+ ما: اسم موصول، مبنى، معطوف بر الانثيين، محلا منصوب. صادقين: خبر كنتم، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (صادقا) است.
6/ 144
و از شتر دو تا و از گاو دو تا [نر و ماده بيافريد.] بگو: «آيا [خداوند] دو نر را حرام كرده است يا دو ماده را، يا آن چه را كه رحم‌هاى آن دو ماده دربردارد؟ يا مگر وقتى كه خداوند شما را به اين [حكم‌] توصيه كرد، شاهد بوديد؟» پس كيست ستمكارتر از كسى كه بر خداوند دروغ بندد تا مردم را از روى نادانى گمراه كند؟ به راستى خداوند قوم ستمگران را هدايت نمى‌كند (144) شهداء: خبر كنتم. جمله‌ى لا يهدى القوم الظّالمين: خبر انّ، محلا منصوب.
6/ 145
[اى پيامبر!] بگو: «در آن چه به من وحى شده است، من بر خورنده‌اى كه آن را مى‌خورد، هيچ دامى [كه شما آن را بر خود حرام كرده‌ايد] نمى‌يابم، مگر آن كه مردارى باشد يا خونى ريخته يا گوشت خوك باشد كه بى‌شك آن پليد است، يا [قربانى‌اى كه‌] به نافرمانى [در هنگام ذبح‌] نام غير خدا بر آن برده شده باشد. امّا هركس كه [به خوردن آن‌] ناچار شود بدون آن كه سركش و تجاوزگر باشد، [بايد بداند] كه به يقين پروردگارت خطاپوش مهربان است.» (145) اوحى: فعل مجهول و نائب فاعلش ضمير مستتر (هو) است. محرّما: مفعول به فعل اجد.
الّا: حرف استثناء. فسقا: معطوف بر ميته. غير: حال از نائب فاعل فعل مجهول اضطرّ (هو).
6/ 146
و بر كسانى كه يهودى شدند، هر [جانور] چنگال‌دارى را حرام كرديم و از گاو و گوسفند پيه‌شان را برايشان حرام كرديم، مگر آنچه [از پيه‌] بر پشت آن دو يا بر روده‌ها باشد يا آنچه با استخوانى آميخته باشد. اين گونه به سزاى سركشى‌شان به آنان كيفر داديم و به راستى ما راستگويانيم (146) ذى: مضاف اليه، علامت جرّ آن (ياء) و از اسماء خمسه است. الّا: حرف استثناء. ما: مستثنى، محلا منصوب و مورد دوّم (ما) معطوف است. ذلك: اسم اشاره، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. لام: مزحلقه براى تاكيد كه بر سر خبر انّ درآمده است.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر    جلد : 1  صفحه : 147
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست