ترجمه قرآن و نكات نحوى آن - برزى، اصغر

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 151

7. [سوره‌ى اعراف (مكان‌هاى مرتفع) مكّى، 206 آيه‌]
به نام خداوند بخشنده‌ى مهربان‌
7/ 1
الف، لام، ميم، صاد (1) المص: مبتدا، محلا مرفوع.
7/ 2
كتابى است كه به سوى تو نازل شده است، پس نبايد از ناحيه‌ى آن تنگدلى در سينه‌ات باشد، براى اين كه به وسيله‌ى آن [مردم را] هشدار دهى و [آن‌] پندى براى مؤمنان است (2) كتاب: خبر براى (المص) حرج: اسم مؤخّر يكن. لام: حرف تعليل مقدّر به ان ناصبه. ذكرى:
خبر براى مبتداى محذوف (هو)، تقديرا مرفوع.
7/ 3
از آن چه از جانب پروردگارتان به سوى شما نازل شده است، پيروى كنيد و به جاى او از دوستان [معبودان ديگر] پيروى نكنيد، اندكى پند مى‌گيريد (3) ما: اسم موصول، مبنى مفعول به، محلا منصوب. قليلا: جانشين مفعول مطلق (تذكرون تذكّرا قليلا) ما: حرف زايد براى تاكيد قلّت.
7/ 4
و چه بسيار شهرها كه [ساكنان‌] آن را هلاك كرديم، و عذاب ما شبانگاه، يا به هنگامى كه به خواب نيمروز رفته بودند، بر آنان فرودآمد (4) كم: اسم عدد، مبتدا، محلا مرفوع. بياتا: حال در تأويل مشتق (بائتين) هم: مبتدا، محلا مرفوع.
7/ 5
و هنگامى كه عذاب ما بر ايشان فرودآمد، سخنشان جز اين نبود كه گفتند: «البتّه ما خود ستمگر بوديم.» (5) ما: حرف نفى. دعوى: اسم كان، تقديرا مرفوع. الّا: حرف حصر. ان:
حرف مصدرى. جمله‌ى كنّا ظالمين: خبر انّ، محلا مرفوع.
7/ 6
پس به يقين از كسانى كه [پيامبرانى‌] به سوى ايشان فرستاده شده‌اند سؤال خواهيم كرد و بى‌گمان از [خود] پيامبران [نيز] سؤال خواهيم كرد (6) فاء: استئنافيه. لام: حرف قسم. نون:
تاكيد ثقيله. الّذين: مفعول به، محلا منصوب. المرسلين: مفعول به، علامت نصب آن (ياء) است.
7/ 7
و مسلما [نامه‌ى اعمالشان را] از روى علم به آنان فروخوانيم و ما [از احوال آنان‌] غايب نبوده‌ايم (7) غائبين: خبر كنّا، علامت نصب آن (ياء) و حرف (نون) عوض از تنوين در مفرد آن (غائبا) است.
7/ 8
و در آن روز، سنجيدن [اعمال‌] حق است. پس هركس كه ترازوهاى [اعمال نيك‌] او سنگين باشد، آنان خود رستگارانند (8) يوم: مفعول فيه، ظرف زمان. اذ: اسم ظرفى، مضاف اليه، محلا مجرور و تنوين در آخر آن عوض از جمله‌ى محذوف است. فاء: استئنافيه.
من: اسم شرط، مبنى، مبتدا، محلا مرفوع. فاء: حرف ربط براى جواب شرط، اولئك: مبتدا، محلا مرفوع.
7/ 9
و هركس كه ترازوهاى [اعمال نيك‌] او سبك باشد، آنان كسانى‌اند كه به خاطر آن چه به آيات ما ستم كرده‌اند، بر نفس‌هاى خويش زيان زده‌اند (9) جمله‌ى خفّت موازينه: خبر، محلا مرفوع، و يظلمون: خبر كانوا، محلا منصوب.
7/ 10
و به راستى كه شما را در روى زمين امكانات بخشيديم، و براى شما در آن وسايل زندگى نهاديم، چه اندك شكرگزارى مى‌كنيد (10) لام: تاكيد، قد: حرف تحقيق. قليلا: جانشين مفعول مطلق (تشكرون شكرا قليلا)
7/ 11
و به راستى كه شما را خلق كرديم، آن‌گاه به صورت‌بندى شما پرداختيم، سپس به فرشتگان گفتيم: «بر آدم سجده كنيد.» آن‌گاه آنان سجده كردند مگر ابليس كه از سجده‌كنندگان نبود (11) ثم: هر دو حرف عطف. الّا: حرف استثناء. ابليس: مستثنى. من الساجدين: خبر يكن، محلا منصوب.

نام کتاب : ترجمه قرآن و نكات نحوى آن نویسنده : برزى، اصغر جلد : 1 صفحه : 151

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست